کور / شعر / د هوا مرغه

د هوا مرغه

هسی دبل وطن سړی وو د بل چاشولو
زخمی ځیگریی راته پرښود بی وفاشولو
سپینوجاموته به یی ما کتل دلری لری
لکه کفتره په یودم له غروفناشولو
ده دمړوسترگوتوروڅڼوپه خیالونوکی یی ډوبه ومه
عبس خواری وی چی ماکړلی نه پخلاشولو
په اننگویی مرغلروسری شغلی کولی
وروسته کاته یی دلیندی مات به په ملاشولو
خالقه داسی بشرنورته ماته مه راښیه
سپرغی سپرغی می ټول بدن شوچی جلاشولو
(خوشحاله) نورورته دښکولیوتعریف مه کوه ډیر
ساه یی ختلی دغه خون خویی دستاشولو