او رفت اما نامش با کتیبه های منقشی که از او به یادگار مانده ، جاویدان باقی می ماند

استاد عزیزالدین وکیلی پوپلزائی ، خطاط هفت قلم ، نویسنده و مورخ شهیر کشور ، خود را فرزند استقلال می نامید و برای این گفته اش دلیلی هم داشت ان اینکه او درست با استرداد استقلال افغانستان  از چنگ انگلیس ، دیده به جهان گشوده بود. او مردی بود از تبار عاشقان و دلباخته گان به میهن که قلب با صفایش تا پایان عمر در راه خدمت به وطنش تپید و بس . او سالها قبل بعد از چهل سال خدمت در مطبوعات کشور بازنشته و یا متقاعد گردیده بود ولی او به کارش در عرصه خطاطی و تاریخ نگاری تا اخرین روز های عمرش ادامه داد و خود را در شمار متقاعدین و یا باز نشسته گان محسوب  نکرد .

مرحوم پوپلزائی ، در سن هفت سالگی به هنر خطاطی  رو اورد و چنان با عشق و علاقه به این هنر پرداخت که در کارش نتنها سر امد روزگار شد، بلکه اثار خلق شده  ان مرد چیره دست ، بی تردید به عنوان گزارش و یا ناقل میراثهای هنری ما به دوره های مابعد میباشد . استاد عزیزالدین پوپلزائی ،  با دست بلندی  که در هنر خطاطی داشت ، اثار او صنعت خطاطی دوره های اول اسلام ، عهد غزنویان و بویژه در طرز شکسته نویسی حداکثر روش منشیان دربار سلاطین قدیم و در ” طغرا نویسی” شیوه های مشترک افغانی و رومی ، با رکه های روشن از ابتکارات عالی خودش را به نمایش گذاشته است . استاد نوشته های مثمر ثمر به عنوان مورخ در قید قلم در اورده که این همه اثار نظر وصیت خودش متعلق به مردم افغانستان دانسته شده که باید به ارشیف ملی و یا جای مناسبی دیگری برای حفظ و نگهداشت تسلیم داده شود. قرار معلوم یک قسمت ان در زمان حیاتش غرض چاپ به وزارت اطلاعات و فرهنگ سپرده شده . امید وار هستیم که اولیای امور با عطف توجه به ارزشمندی اثار استاد و جایگاهء شخصیت  ان بزرگمرد اقدام لازم نمایند . استاد عزیزالدین وکیلی پوپلزائی ،

بتاریخ 10.06.08 سال روان عیسوی به عمر هشتادونو سالگی داعی اجل را لبیک گفته و با جهان فانی وداع نمود . استاد در عرصه هنر خطاطی و رشد ان بیشترین قسمت زندگی خود را وقف نمود که کمبودش تا دیر زمانی محسوس خواهد بود . او رفت اما نامش با کتیبه های منقشی که از او به یادگار مانده ، جاویدان باقی می ماند. روانش شاد باد .

 مشهور خطاط عزيزالدين وکيلي پوپلزی په حق ورسېد