حامد كرزى رييس جمهورى كشور، روز شنبه 13 عقرب 1391خورشيدى برابر با سوم نومبر 2012 با جمعى از مسوولان رسانه هاى چاپى، صوتى و تصويرى ، تحليلگران امور سياسى، نظامى، اجتماعى و اقتصادى و منتقدان فعال بيطرف و با طرف كشور ملاقات كرد.

درين نشست كه بعد از اداى نماز ظهر و صرف طعام چاشت در ارگ رياست جمهورى صورت گرفت، بيش از يكصد نفر از مسوولان رسانه اى، تحليلگر و آگاه امور، دست اندركاران رسانه ها، وزير اطلاعات و فرهنگ، داكتر سپنتا مشاور امنيت ملى و زلمى هيوادمل وزير مشاور در امور علمى و فرهنگى و عدهء از همكاران دفاتر سخنگوى و مطبوعات رياست جمهورى اشتراك نموده بودند.

در آغاز نشست رييس جمهورى گفت كه اين جلسه خلاف معمول گذشته كدام نطاق معيين ندارد و جلسه را خودش آغاز نمود. رييس جمهور گفت كه افغانستان وطن كل افغانهاست و توسط خود اين مردم نگاه شده ميتواند. وى اطمينان داد كه مردم افغانستان يك قسمت طولانى و مشكل سفرى را كه در سال 2001 آغاز كرده بودند طى كرده ولى قسمتى هنوز باقى است. وى گفت كه راهء باقيمانده به اندازه راهء طى شده دشوار و سنگلاخ و خارزار نيست ولى خالى از مشكلات نيز نميباشد.

رييس جمهورى به سخنان خود ادامه داده گفت كه شما اهل مطبوعات نظريات من را در ده سال گذشته و در مراحل مختلف شنيده ايد كه همه محصول تجربه، تحليل و معلومات خودم بوده و بعضاً مرا وادار ساخته تا چيزهاى را آشكار بيان كنم. شما بعضى حاضرين گاهى با تحليل هاى من مخالف بوده و نظريات خود را در تلويزيون ها منعكس ساخته ايد. خدا كند كه تحليل شما درست ثابت شود و از من نادرست. تحليل من تا حال تغيير نكرده و پا بر جا ايستاد هستم.

رييس جمهور بعداً با قاطعيت گفت كه دنيا به افغانستان بخاطر جنگ عليه تروريزم نيامده، بلكه اهدافى دارد. وى گفت كه من به خارجى ها گفته ام كه افغانستان نه مخالف اهداف منطقوى و جهانى شماست و نه توان جلوگيرى شما را دارد(نه زور آن را دارد)، اما ما ميگوئيم كه اهداف منطقوى خود را طورى پيش ببريد كه به منفعت افغانستان نيز باشد.

رييس جمهورى بعداً به مسله پروپاگند رسانه هاى غرب پرداخته و گفت كه بعضاً اخبار رسانه هاى غربى نظريات حكومت شان است، بعضاً نظر نيمه دولتى و نيمه رسانه اى و بالاخره نظر رسانه اى كه همه عليه افغانستان به جنگ تبليغاتى مصروف شده اند. رييس جمهور گفت كه آنها ميخواهند حكومت افغانستان را ضعيف ساخته و زير فشار بگيرد تا منافع خارجى ها بيشتر در نظر گرفته شود.

رييس جمهور بعداً به همين نكته پرداخت كه خارجى ها چه ميخواهند؟ وى گفت كه امريكا ميخواهد قرارداد امنيتى بين افغانستان و ايالات متحده امريكا بگونهء امضا شود كه منفعت خودش بيشتر باشد ولى من بحيث رييس جمهور ميخواهم كه منفعت افغانستان بيشتر در نظر گرفته شود. مثلاً مسله تعداد پايگاه ها، مسله نقش پايگاه ها، مبارزه عليه تروريزم، روابط با همسايه گان، مصونيت حقوقى عساكر و غيره. از يكطرف ظاهراً با ابرقدرت ها همكار هسيتم و از طرف ديگر در مجادله هستيم و پيشبرد اين اهداف مشكل است.

رييس جمهور بعداً در قسمت حوصله حكومت در برابر رسانه ها گفت كه من در برابر انتقاد شما از رياست جمهورى و حكومت عكس العمل نشان نداده ام.

انتقادات شما گاهى بجا بوده و گاهى بيجا، ولى من شكايت نمى كنم. آزادى مطبوعات در كشور ما بى نظير است. تا وقتيكه من اينجا هستم اين آزادى وجود خواهد داشت. حالا شما دعا كنيد تا من زود خلاص شوم تا آزادى بيان خود را بدست آورم و گپ هاى خود را بگويم.

رييس جمهور بعداً به يك مسله بسيار مهم و حساس رسيده و گفت كه در دنيا بين انتقاد از حكومت و منافع ملى فرق وجود دارد. پاكستان مطبوعات خوب دارد و از منافع ملى خود دفاع مى كند. وقتيكه ملالى به تفنگ زده شد، همه صداى اعتراض خود را بلند كردند. درينجا ده ها ملالى به تفنگ زده شده اند، ولى صداى متحد اعتراض شنيده نشده. ببينيد وقتى تضاد منافع بين افغانستان و پاكستان رخ ميدهد، تمام مطبوعات پاكستان پشت حكومت استاد مى شود. در هند و امريكا نيز همچينين است. وقتى توفان آمد، همه در پشت رييس جمهور جمع شدند تا جلو حوادث ناگوار را بگيرند.

رييس جمهورى گفت كه شما در انتقاد از خود وى، حكومت و اپارات دولتى دست باز داريد ولى روان مردم نبايد صدمه ببيند. يك افغانستان توانمند به خير همه است. چون شما در يك كشور آزاد و متمدن و پيشرفته آزادى ميداشته باشيد. روان كشور نبايد به پيروى آگاهانه يا نا آگاهانه مطبوعات غرب شكستانده شود.

رييس جمهور بعداً گفت كه امريكا و انگليس كشور هاى پيشرفته هستند. آنها در كشور هاى غريب حكومات آزاد نميخواهند. آنها در انتخابات افغانستان تقلب كردند. CNN, BBC، (طلوع جان) و امثالهم را استعمال كردند. رييس جمهور ضمن تماس به انتخابات گذشته رياست جمهورى از داستان تقلب خارجى ها در انتخابات بر ضد او و نيز استفاده آنها از رسانه هاى داخلى و خارجى ياد كرده و گفت كه خوب گوش كنيد. در يكى از روز هاى انتخابات 2009م كاى آيده آمد و ميخواست با من تنها ببيند. خارجى ها نميخواستند كه نتايج انتخابات اعلان شود. كاى آيده آدم خوب بود ولى زير فشار امريكا و دگران ميخواست با من تنها ببيند، من قبول نكردم و گفتم كه سپنتا (وزير خارجه وقت) و يا زلمى رسول (مشاور امنيت ملى وقت) بايد بحيث شاهد حاضر باشد. در وقت ملاقات بحضور داشت زلمى رسول، كاى ايده گفت كه پيامى از امريكا و انگليس و فرانسه دارد و آن اين است كه شما يا 51.7% راى برده ايد و يا 49.6% . رييس جمهورى گفت كه وى در آنوقت به كاى آيده گفت كه اگر راى حساب شده اين چطور امكان دارد كه دو راى داشته باشم! كاى آيده گفت كه اين تعلق دارد به خودت كه با غرب موافقه ميكنى يا خير؟ و تعيين رييس اجراييه را قبول ميكنى يا نه؟ اگر قبول كنى رايت 51.7% است و اگر نه 49.6% اعلان مى شود. من گفتم كه اين فيصله را نمى پذيرم و نتايج اعلان شد. رييس جمهور گفت كه دو روز بعد كاى آيده باز آمد و گفت كه انتخابات به دور دوم رفته ولى سكرتر جنرال ملل متحد ميآيد و اگر خودت رييس اجراييه را قبول كنى و كار مشترك با سه نفر را كه اسماى دو نفر شان را گرفت و سومى را معرفى نكرد، آغاز كنى، در آنصورت خودت برنده اعلان ميشوى. رييس جمهورى گفت كه من اين پيشنهاد را قبول نكردم و به او گفتم كه اين خلاف حكم قانون اساسى است كاى آيده گفت كه ملك غريب مانند افغانستان قانون اساسى را چه ميكند؟

رييس جهورى بعد ازين سخن به حاضرين گفت كه اين يك هشدار ملى است. به اعلانات ظاهرى غرب فريب نخوريد. هر كشور براى منافع ملى خود كار مى كند. افغانستان بايد به منفعت خود فكر كند. حالا شما مطبوعاتيان بعنوان متخصص و كاردان، روان ملت را تخريب مى كنيد. آيا پيامد حرف خود را ميفهميد؟

مردم را از جنگ و شكست اقتصادى مى ترسانيد. يا بمردم دنيا ميگوييد كه ما بحيث يك ملت پنجهزار ساله توان محاسبات بعدى خود را نداريم. شما حكومت را انتقاد كنيد ولى ملت را تقويه كنيد. ملت را نه كوبيد. به مردم نگوييد كه وقتى امريكا رفت تو هيچ هستى و زير پاى ميشى. امريكا رفت طالب ميآييد. طالب چطور مى آيد؟ اگر ما ايستاد شويم چطور مى آيد؟ اگر طالب قمر مصنوعى و توپ و تانك دارد، ما مى بازيم ولى اگر طالب با چپلك و كلاشنكوف مى آيد چطور ببازيم؟

رييس جمهورى بعداً گفت كه اگر طالب ازين وطن است بايد جور بياييم ولى اگر بيگانه است برويد و در سرحدات وطن تان بجنگيد.

رييس جمهور بعداً به نشرات تلويزيون ها اشاره كرده گفت كه از تلويزيون ها صداى ضد افغانستان بلند است. بياييد براى تقويت وطن كار كنيد. رييس جمهور و حكومت را بكوبيد. اما به مردم روحيه بدهيد. ببنييد تاجران مى آيند و ميگويند كه بازار ها سست شده و پريشان هستند و اين هم از دست مطبوعات است.

وقتى در امريكا توفان آمد همه منسجم شدند. موافق و مخالف با هم كار مى كنند.

اگر شما واقعاً فكر مى كنيد كه افغانستان بعد از رفتن امريكا با مشكلات روبرو مى شود، بايد در مجالس مسلكى صحبت شود نه اينكه روان جامعه خراب شود. او گفت كه ويران كردن روان مردم يك خيانت ملى است.

رييس جمهور درين نشت به برگزارى انتخابات اشاره كرد و گفت كه رسانه ها و تحليل گران بار ها او را متهم كرده اند كه با برگزارى لويه جرگه قصد تغيير قانون اساسى را دارد. او گفت كه هزار بآر بنويسد كه انتخابات داير نمى شود، اما وقتيكه انتخابات داير شد، كسى از شما نخواهد پرسيد كه چه گفته بوديد؟

ببينيد ده هزار جوان افغان در خارج مصروف تحصيل هستند. زندگى مردم تغيير كرده، البته يكعده قربانى نيز شدند. مطمين باشيد كه افغانستان با رفتن نيروهاى خارجى به بيراهه نميرود. بايد يك تصميم ملى داشته باشيم. اگر غرب نباشد، ما بايد هيچكاره نباشيم. ما بايد خود را تقويت كنيم. اگر اژدها هستيم براى دگران باشيم نه براى خود.

رييس جمهورى در اخير صحبت هاى خود گفتند كه بياييد كه فيصله كنيم كه رسانه ها منافع بزرگ ملى و انتقاد از حكومت را از هم تفكيك كنند و دنباله رو مطبوعات غرب نباشند. امريكا متحد ماست تا جاييكه منافع افغانستان در آن مضمر باشد، در غير آن دست اش تا لندن آزاد. (درين وقت رييس جمهور به طنز به حاضرين گفت كه در گذشته ها انگليس كلانكار بود و هر كس در وقت قدرت نمايى از لندن نام ميگرفت).

بعد از صحبت هاى رييس جمهور نوبت به حاضرين رسيد. ده ها نفر دستان شان را بلند كردند تا صحبت نمايند، ولى درين جلسه فقط به فهيم دشتى، استاد رفيع، فيض الله جلال، احمد سعيدى، جنرال امرخيل، استاد مسعود و فريده نيكزاد وقت داده شد تا مختصر صحبت نمايند. البته در جلسه فيصله شد تا اين نشست چهارشنبه بعدى نيز داير گردد تا رييس جمهور نظريات سايرين را نيز شنيده و نتايجى مرتب شود.

درين ديدار فهيم دشتى رييس اجرائيوى اتحاديه ملى ژورناليستان افغانستان گفت: من با تمام گفته هاى شما موافق هستم و نظر من در مورد شما تغيير كرد.

دشتى گفت كه ما در موضع گيرى خود منافع ملى را در نظر مى گيريم اما از رييس جمهورى تقاضا كرد كه تلاش نمايد تا انتخابات رياست جمهورى شفاف برگزار شود و در آن دخالت صورت نگيرد.

وى يك بار ديگر حوصله رييس جمهورى در مورد انتقاد رسانه ها را تمجيد كرد و گفت كه هر كس ديگر به شمول داكتر اسپنتا و يا مارشال فهيم اگر در راس دولت قرار بگيرند حوصله وى را نخواهند داشت.

وى از رييس جمهورى كشور خواست تا از كسانى كه دم از آزادى بيان و دموكراسى مى زنند اما به آزادى بيان و رسانه ها باور ندارند. حمايت نكند و چنين افراد را از حكومت دور سازد.

رفيع صاحب در سخنان خود گفتند كه سخنگويان دولت در مواقع مهم حاضر به تشريح موقف دولت نمى شوند و مثال دادند كه دولت بهنگام آغاز حملات راكتى پاكستان از آنسوى مرز ديورند و سخنان سفير آمريكا در مورد مرز ديورند واكنش جدى نشان نداد. اين سخانان استاد رفيع مورد قبول رييس جمهور قرار نگرفته و گفت كه وزارت خارجه و سخنگويان رياست جمهورى در هر دو مورد عكس العمل جدى نشان داده و موقف دولت افغانستان را بصورت صريح تشريح نموده اند.

احمد سعيدى در نوبت خودش نيز آزادى بيان در كشور و حوصله رييس جمهور در برابر انتقاد رسانه ها را تمجيد كرد.

آقاى سعيدى با انتقاد شديد رييس جمهورى از كشور هاى غربى موافق نبود و گفت، همسايه گان ما نبايد از موضع گيرى شما به نفع شان استفاده كنند،وى مشكلات اقتصادى را از چالش هاى عمده آينده كشور تلقى كرد و گفت، اطرافيان شما و ده ها هزار جوان كه در موسسات و انجو ها كار ميكنند و معاش دالرى مى گيرند در اينده چه خواهند كرد؟

وى راه بندان هاى شهر كابل به وسيله معاونان رييس جمهورى را از مشكلات جدى باشنده گان شهر كابل خواند و گفت كه با اين راه بندان ها مردم از دولت بيزار شده و هر روز به حق آن دعاى بد مى كنند. وى پيشنهاد كرد كه منازل رهايشى مارشال فهيم و استاد خليلى به تعمير سپيد صدارت انتقال داده شده و قباله جايداد نيز بنام ايشان اجرا شود تا مردم ازين شر رهايى يابند و آنها اصلاً سيرى ندارد.

فيض الله جلال استاد پوهنتون كابل نيز حين اظهار نظر خود از اين كه رييس جمهورى مخالفان و موافقان را زير يك سقف جمع كرد، تمجيد نمود و وى را شخص با عظمت خواند، اما از رييس جمهور خواست تا انتخابات رياست جمهورى شفاف برگزار شود و از انتقال مسالمت آميز قدرت به مردم اطمينان دهد و برضد كشور هاى غربى و ناتو قرار نگيرد كه به نفع كشور نيست و از سرنوشت داوود خان و موضع وى برضد شوروى وقت بيآموزد.

آقاى جلال پيشنهاد كرد تا رييس جمهورى، وزيران چاپلوس و متملق را از كابينه دور سازد و منتقدان حكومت را دوست راستين رييس جمهورى خواند.

آقاى جلال در بخشى از صحبت هاى خود گفت كه انتقاد از رييس جمهور آسان ولى از يكعده اشخاص دگر مشكل ميباشد. وى گفت كه چند روز قبل پسرش به وى گفته بود كه پدر اگر انتقاد ميكنى از كرزى انتقاد كن كه آدم نرم است. هوش كنى كه بر ضد مارشال چيزى نگويى كه مى كشت.

بعداً جنرال امرخيل در مورد نياز افغانستان به اردو، پوليس و استخبارات ملى، مسلكى، مجهز و وطنپرست صحبت نموده و كمبودى هاى فعلى را به رخ رييس جمهور كشيد. استاد مسعود به نوبه خود در مورد مشكلات اقتصادى كشور صحبت نموده و از چند تا تيورى پرداز اقتصادى نام برد كه نظريات شان فعلاً بسيار خريدار ندارد و بحث خود را با تعريف منافع ملى به پايان برد كه مورد قناعت رييس جمهور قرار نگرفت.

بعداً فريده نيكزاد رييس آژانس خبرى وخت در مورد افزايش بيسابقهء خشونت عليه زنان در كشور صحبت نموده و از رييس جمهورى خواست تا مسله جندر را در وقت گزنيش معين ها و ساير مقامات ارشد دولت در نظر گرفته و يكعده زنان مستعد را به وظايف مهم حكومتى بگمارد.

پس از اظهار نظر هاى حاضرين رييس جمهورى كشور بطور بسيار خلاصه گفت كه من خوب مى دانم كه كى دزدى مى كند و كى بلند منزل غير قانونى مى سازد اما ما مشكل داريم و به وقت ضرورت است تا از اين بار مشكلات خود را نجات دهيم.

در پايان مجلس كه با اذان نماز عصر مصادف بود رييس جمهور اعلان نمود كه روز چهار شنبه بعدى، بعد از سفر به هند و اندونيزيا با همين گروپ ملاقات نموده و به تبادل نظر خواهند پرداخت.

وحيد مژده كارشناس مسايل سياسى در بيرون از تالار جلسه بمن گفت كه رييس جمهورى نظريات ما را زياد نه شنيد، ولى پيام خود را از طريق ما به بيرون فرستاد كه انعكاس وسيع خواهد داشت.