غــــــزل

خال دې د سپين جبين پټی ګرو کړی
غم د ليلا رانه  زړګی  ګرو  کړی

نه په خندا نه په موسکا پوهيږې
تل د زما د ژوند سپرلی ګرو کړی

دا شېخ!مې حق پکې ذره نه بولی
وايي جنت مې ځای پر ځی ګرو کړی

د کور او کلی درته  څه  ووایم
پوله په پوله مو مرګی ګرو کړی

بیا چې ځلمی په شونډو سپک يادوی
چا دې د سرو شونډو وښی ګرو کړی

غـــــزل           

له تورو سترګو د باڼه چاپېره
لکه جرګې ته پښتانه چاپېره

لکه يو ياد به دې ساتمه پکې
جانانه کړم به درنه زړه چاپېره

که یې زما د خيال مورچې نیولې
غمونه ستا مې کړل خواره  چاپېره

پرون یې  لاس  د يارانې راکاوه
نن مې دي واړه له کاله چاپېره

زما خيالونه د غزل ماشومان
وږي،نهر له تناره چاپېره