نن له نوي دردژغیږي زما ناسور پرهر داوښکو
راشه وامې خله جانانه یو ځل بیا خبر داوښکو

نور مې خوف اوویره نشته دغمونه په صحراکې
بدرګه راسره درومي څنګ په څنګ لشکر داوښکو

څه که اوښکې او لفظونه راښویږي مې له زړه نه
نه مې څوک په ژبه پوه شو نه مې شته اثر داوښکو

پرې دمه تڼاکې زړه کړه نور مې وس نشته جانانه
له مودومې درته ویړدی په ګریوان ټغر داوښکو

دسلګیو په کاروان کې په صحرا دشپې کې درومي
نه لنډیږي لویه خدایه زما دغم سفر داوښکو

دغم سیند پکې ایسار دی ته به هم پکې لاهو شې
پټي سترګې مې لږ پریږده مه پرانیزه ور داوښکو

ولې قهر دې زیاتیږي نور څه غواړې ستمګره
نه مې چیغې شته په ژبه نه مې شوروشر داوښکو

هره خواه زرپرستان دي په دې چم کې يې تول نشته
پریږدئ خاورو کې شي خاورې د( حسن) جوهر داوښکو