کور / شعر / د ا وښکو امېل

د ا وښکو امېل

ا ی پښتنې ا وښکي تا به پرېنږد م وسپکي ته
کښته به دي نه کړم د لېمو څخه و مځکي ته

په غېږکي به د ي ګزوي با ڼه شپه ترسها ره
سا تم به دي ترډېره نه دي پرېږدم ورکي ته

سپيني مرغلري په لېموکښي مي تل پا ته سه
که ته را کښته کېږېځای ميونيسه په زړه کيته

ته چي پښتنه يې زه هم ځان لره پښتون وا يم
ژړا ته دي نورنپرېږدم چيوژاړې خورکي ته

د ا وښکوبې قد ري د ه بې قدري د انسا نا نو
ا وښکي قد رمني دي مې پرېږد ی وکرکي ته

د لته د سروا وښکو په باران ټول لمبېدلي دي
نا توا نه ا وبېوسه دي نا رې وهي مورکي ته

ستا د ا و ښکو بها ډ ېر ه تر قيا س زمو ږ
کله ئې ليدای شې د ګرېوا ن مېلمنې وره کيته

د يجنګ هرڅه زموږڅخه وا خيسته په جنګ
ا ی پښتني خوري کيسه و کړه و شريکي ته

د اوښکوا مېلو نه بې په غا ړه کي لا جوړشي
ترڅوچي دغه جنګ ونه رسيږيد پا ی ټکي ته

د جنګ سوري ژيړد سو لي لمر پټ کړېد ی
هيڅوک واک مه ورکوي د جنګ نا نځکي ته

فا رد جنګ پر ځای دښې سولي غوښتنه کړی
د سولي بيرغ و سا ته ا وچته په کا له کيته