غزل

36 | نوومبر 14th, 2010


پــــــه زاره چـــــــــاودي رباتونوکي راتللي اوښکي
چي دي چشمــــانو تر منزل رارسیــــــدلي اوښکي
ښایي دزړه پـه غره یې تنـــــــــــدر وو دغم پرې وتئ
سي په چینــــــــوکي دلیمـــویي خوټیدلي اوښکي
بیــګا دي تور تنــدر خپسکي وه سپوږمۍ نیولې
لکه شبنم دګل پـــــــه غېږکي څڅېـــــــدلي اوښکي
ګوره چي څه وخت به منـــــــــګولي دجابر وسوځي
دیتیم لپوکي نینې وې تــــرکېـــــــــــــدلي اوښــــکي
ښایي چي زیرئ دپردېس لالي راغـــــــــــــلئ ورتـــه
دبڼوڅوکوکښي ئی ورو ورو موسکېدلې اوښکي
جــــام دزړګي مې وخت دغــــــــــم په تناره ایښئ وو
چي مي په سترګوکښي ریحانه ایشېدلې اوښکي

Copyright Larawbar 2007-2024