وسول

دلته هم بڼ او هم ګلونه وسول
هم ګودرونه ديدنونه وسول

سپوږمۍ له لمره مروره شوله
چې د سپين مخ يي مشعلونه وسول

لمر سترګې پټې کړي په شپو کې ډوب شو
تنکی زبير ګی شو سهرونه وسول

اسمان په پټو سترګو اور وروي
د کلی کور سره مو غرونه وسول

ائي خانم د تالان ورا راغی
له لوږې تندې نه سندونه وسول

تخت رستم دچا د پښو لاندې شو
املبلاد سره شهرونه وسول

د خدمتګار له زړه لمبې پورته شوې
چې په تخار کی ورونو ورته وسول
زمری ١٣٨٠
د تخار د خلکو په غم کی ليکل شوی دی٠

پل
د درد منومينانو ژړيده دي
د بې دردو غمازانو خنديده دي

مينه اور دی هر سړی ورتللی نه شي
په قسمت د پتنګانو سوزيده دي

که بری په مينه غواړې سر نه تير شه
بويول د سرو ګلانو کړيده دي

زړه پر دې کړه که خپلوي د زړونو غواړې
ابدي د دردمندانو اوسيده دي

لکه پل شه د زړو ځوانو په ليار کې
رالويدل د سربازانو پاڅيده دي

هوښياران په اشاره باندې پوهيږي
بريدل د چلبازانو رالويده دي
خدمتګار مزدورزوی هسې زړګي وخوړ
د رښتينې عشقانو بريده دي
١٣٧٦کب