Geweldspiraal in Afghanistan

10jaar na 11 september 2001

Fig. 1: WTC voor 11 september een bron van inspiratie

Afghanistan is al meer dan 30 jaar door de oorlog verscheurd waarbij verschillende factoren een belangrijke rol hebben gespeeld. Afghanistan is eerst door communistisch Rusland, vervolgens door een burgeroorlog en daarna door allerlei extremisten vernield. Momenteel is Afghanistan door het optreden van de Westerse en plaatselijke machthebbers een arena van geopolitieke, religieus ideologische en economische strijd geworden. In de laatste 200 jaar heeft Afghanistan een strijd gevoerd ter bescherming van eigen land, cultuur, identiteit en menselijke waarden tegen allerlei indringers. Wij kunnen de verschillende oorlogssituaties zoals hieronder verdelen.

I Het Grote spel (strijd tussen Groot Brittannië en Rusland).

1838-1842: Eerste Engels-Afghaanse oorlog;
1878-1880: Tweede Engels-Afghaanse oorlog;
1919: Derde Engels-Afghaanse oorlog; Afghanistan onafhankelijk.

II Koude Oorlog (strijd tussen USSR en USA).

1948-1950: Eerste Pakistaanse-Afghaanse crisis over Pashtunistan;
1955: Tweede Pakistaanse-Afghaanse crisis over Pashtunistan;
1958-1963: Derde Pakistaanse-Afghaanse crisis over Pashtunistan;
1973: Staatsgreep van Sardar Mohammad Dawud Khan ten voordeel van USSR;
1978: Staatsgreep van Communisten pro USSR;
1979-1989: Russische interventie en 10 jarige oorlog tussen Afghanen en Russen;
1989-1992: communistische regering met burgeroorlog.

III Het Nieuwe Grote Spel (strijd tussen USA, Islamlanden, EU en Shanghai-Groep).

1992-1996: Rebellen-regering met algehele burgeroorlog;
1996-2001: Taliban-regering met stabiele situatie in meer dan 95% territoria, maar wel

met schending van mensenrechten en isolement van het land;

2001-2011: Decennium van Amerikaanse aanvallen op Afghanistan en escalatie van bedreiging van de wereldvrede en politiek.

Na de val van de Taliban hoopte de Afghaanse bevolking op een vreedzaam leven en wederopbouw van Afghanistan, maar helaas is het al het 10 jaar van de aanwezigheid van Amerikanen en westerse machthebbers om orde in Afghanistan tot stand te brengen.

In tegendeel: de situatie in Afghanistan wordt dag na dag erger, kosten en het aantal slachtoffers van de oorlog stijgen en er is geen uitzicht op het einde van het geweld in Afghanistan.

Fig. 2: Amerikaanse, Britse en Canadese slachtoffers van Afghaanse oorlog

Na politiek-economische veranderingen in Amerika en in de wereld na de komst van Barack Hussain Obama en de geweldspiraal in Afghanistan zijn naar mijn mening – naast politieke dialoog met verzetsgroeperingen en de wederopbouw van de Afghaanse maatschappij in het geheel – een aantal van de belangrijkste prioriteiten voor de toekomst van de Afghaanse gemeenschap: de gezondheidszorg, scholing en mensenrechten in het bijzonder.

Daarom wil ik bij deze uw aandacht vragen voor het belang van reconstructie van de infrastructuur, zorgstelsels en het onderwijs van Afghanistan. Maar het belangrijkste is: vrede en een veilige situatie in Afghanistan.

Helaas moet ik constateren dat er na de Amerikaanse aanval op Afghanistan en het verdwijnen van de Taliban tot nu toe geen opmerkelijke vooruitgang is geboekt. Mensenrechten schenden, vrouwenonderdrukking, massamoord, verkrachtingen zijn dagelijkse handelingen van de krijgsheren en de machthebbers in Afghanistan. Tevens wordt de burgerbevolking gebombardeerd en vermoord zowel door Taliban als door Amerikanen.

Fig. 3: verminken, mishandelen en in brand steken van vrouwen

Recent is door Amerikanen een Afghaanse gynaecologe mw. dr. Hekmat Aqela dichtbij Kabul met haar 15-jarige zoon en 17-jarige nicht in koele bloede vermoord en haar man is zwaar gewond geraakt. Er vinden dagelijks dergelijke daden in verschillende plaatsen van Afghanistan plaats.

Ik ben een arts en ik kijk naar de maatschappij via individuele lichamelijke en geestelijke ontwikkelingen wat de basis van de maatschappij is; en uiteraard culturele achtergronden en technische vooruitgang van de maatschappij. Echter Afghanistan is door meer dan 30 jaar oorlog verscheurd, waarbij door de Russen en Amerikanen een negatieve invloed uitgeoefend is. Door de oorlog zijn er zowel geestelijke als lichamelijke problemen ontstaan, waaraan een slechte gezondheidszorg, collaborerende onderwijsstelsels, mislukkend bestuur en onveiligheid ten grondslag liggen.

De gezondheidszorg in Afghanistan wordt gerelateerd aan de naam van Avicenna, de Prins van de medicijnen en grondlegger van de Farmacologie. Hij is geboren in 980 in Afghanistan en hij heeft meer dan 276 boeken geschreven. Door hem is het boek “Al Qanoen Al Tib” of “Wet der Medicijnen”, ruim 1000 jaar geleden geschreven en dat boek werd nog tot de 17-de eeuw in verschillende Europese Universiteiten gebruikt als leerboek gezondheidszorg; ook in andere landen van de wereld is het boek bekend.

Als we het boek van Avicenna “Al Qanoen al Tib” dat meer dan 1 miljoen termen bevat vergelijken met een van de laatste edities van Harrison`s “Principles of Internal Medicine” dat > 2,8 milioen termen bevat, dan blijkt dat het boek “Al Qanoen al Tib” één auteur heeft, maar dat aan Harrison`s boek meer dan 280 auteurs hebben meegewerkt.

De moderne gezondheidszorg van Afghanistan is begonnen in de jaren ‘20 van de vorige eeuw. Eerst is een medische directie in 1923 opgericht, die in 1934 is omgezet in een

Medisch Staatssecretariaat en daarna is dit Medisch Staatssecretariaat in 1945 omgezet in het Ministerie van Volksgezondheidszorg:

in 1932 is de eerste medische faculteit in Kabul opgericht,
in 1933 werd een algemene geneesmiddelen-opslagplaats “depot” gecreëerd,
in 1941 werd eerste farmaceutische faculteit opgericht,
in 1964 werden Plaatselijke medische directies in 27 provincies van Afghanistan

geformeerd,

in 1964 werd begonnen met het uitgeven van medische literatuur,
in 1964 werd de eerste landelijke Bloedbank opgericht,
in 1966 is Afghanistan met de produktie van eigen geneesmiddelen begonnen.

Sinds de jaren ‘60 ging Afghanistan vooruit en al in de jaren ‘70 had Afghanistan de basis van een eigen gezondheidszorg gelegd, zoals blijkt uit het feit dat er in Afghanistan: in 1970 (66 ZH), in 1985 (71 ZH), in 1980 (80 ZH), in 1995 (70 ZH), in 2000 (85 ZH) en in 2005 (90 ZH) ziekenhuizen waren.

Maar helaas, na de komst van de communistische regering in 1978 en sindsdien door de oorlogssituatie en andere verwoestende factoren in het land, zijn er meer dan 130 ziekenhuizen en andere medische structuren vernield. In 2001 kreeg Afghanistan voor 75% medische hulp van verschillende internationale hulporganisaties; momenteel wordt de Afghaanse regering gesteund door Amerikanen en andere westerse landen, dus de gezondheidszorg in Afghanistan is nog steeds geheel afhankelijk van de buitenlandse hulp. Het jaarlijks budget voor gezondheidszorg is minder dan 0,5 % van het nationale budget, dus ongeveer 500.000 $ per jaar. Amerika geeft meer dan 12% van het nationale budget aan de gezondheidszorg.

In Nederland wordt jaarlijks > 80 miljard € gezondheidszorgbudget goedgekeurd en in Duitsland is het gezondheidszorgbudget ongeveer 11% van het nationale budget. Het jaarlijks gezondheidszorgbudget in Afghanistan is 160 maal kleiner dan in Nederland en 150 maal kleiner dan in Duitsland.

Fig 4: Amerikaanse gezondheidszorg budget is slechts 5,7 % van nationale budget

Volgens mij is het verstandig om een overzicht van het aantal medici in Afghanistan te hebben. In 1970 had Afghanistan 1876 medische medewerkers: 669 artsen (waarvan 80 chirurgen en 11 buitenlandse artsen), 117 tandartsen, 557 inenters, 105 verloskundigen, 102 verpleegkundigen en 269 verplegers.

Het aantal artsen in 1970 bedroeg (669), in 1980 (1056), in 1990 (2400), in 1995 (1200), in 2000 (1500), in 2005 (3000) en in 2010 (4500), maar naar de mening van de NOVIB verblijven momenteel in Nederland ~ 1000 Afghaanse artsen, dus 1/4 van alle opgeleide Afghaanse artsen, maar ook duizenden artsen zijn naar andere landen gevlucht.

Maar opmerkelijk is dat de mensen in Afghanistan alleen in de hoofdstad medische hulp konden en kunnen krijgen, zoals blijkt uit het feit dat er in 1970 (60% artsen), in 1980 (84% artsen), in 1990 (80% artsen), in 2000 (60% artsen), in 2005 (82% artsen) en in 2010 (85% artsen) in de hoofdstad Kabul werkzaam waren. Maar toch was dat allemaal te gering. In 2000 was er in Kabul 1 arts voor 13000 inwoners, maar in de periferie was er voor 200.000 mensen nauwelijks een medicus te vinden, dus in de periferie heeft Afghanistan geen medische hulp. Deze situatie is na 10 jaar niet veranderd, mensen verkeren gewoon in een noodsituatie zowel voor medische zorg als door voedseltekort.

Afghanistan had een eigen medisch onderwijsstelsel. Maar de opleidingsinstanties zijn ook door de 30-jarige oorlog vernietigd. In Afghanistan werd in 1932 de eerste Medische Faculteit van Kabul opgericht, die in de jaren ‘80 een capaciteit van 300 nieuwe studenten per jaar had.

in 1964 de Medische Faculteit van Jalalabad, (met een capaciteit van 250 studenten per jaar),
in 1987 de Medische Faculteit van Mazare-Sharif, (150 studenten per jaar),
in 1988 de Medische Faculteit van Herat, (100 studenten per jaar),
in 1997 de Medische Faculteit van Qandahar, (100 studenten per jaar),
in 2001 de Medische Faculteit van Paktya, (met een capaciteit van 100 studenten per jaar), maar dat is nu allemaal niet effectief meer; er is niet voldoende lesmateriaal en er zijn ook weinig opgeleide leraren of deskundigen meer.

In Afghanistan is ook de gynaecologische hulp nooit op peil geweest. Tot 1992 waren er twee ziekenhuizen ( het Malalai Bevallingshuis en het Mastoeraat Bevallingshuis) voor vrouwen in Afghanistan. Mastoeraat was tijdens burgeroorlog in 1992-1996 vernield door de hedendaagse machthebbers van de Noordelijke Alliantie. Maar na de komst van de Taliban konden vrouwen vanaf 1998 tenminste nog altijd in twee vrouwen-ziekenhuizen (Malalai Bevallingshuis en Rabeae Balkhi Complex Ziekenhuis) de nodige hulp krijgen. In Kabul functioneerden 22 ziekenhuizen, maar toch was dat allemaal onvoldoende. In de goede tijden waren er in heel Afghanistan 15 gynaecologen en 45 artsen met basis-gynaecologische opleiding werkzaam. Meer dan 99,9% vrouwen bevalt thuis en volgens literatuur bronnen 1 op de 20 zwangere vrouwen gaat dood.

In 2000 zijn 309.000 kinderen gestorven, waarvan 85.000 door diarree, meer dan 35% van de kinderen is ondervoed. Slechts 50% van de kinderen is ingeënt tegen Difterie, Pertussis (kinkhoest), Tetanus en Poliomyelitis en meer dan 1/3 van de kinderen is niet tegen Tuberculose gevaccineerd. Kindersterfte tot 5 jaar is 257/1000 (257 promille) en perinatale sterfte is 165/1000 (165 promille). Dat is niet vergelijkbaar met perinatale sterfte in Nederland die bij 28 weken zwangerschap ~7,5/1000 (7,5 promille) is. In het ziekenhuis waar ik mijn stage Verloskunde en Gynaecologie ging lopen was perinatale sterfte bij 28 weken zwangerschap (minder dan 5 promille), dus lager dan het landelijk niveau. Deze situatie is na de Amerikaanse interventie niet verbeterd; integendeel is de oorlog opnieuw overal in Afghanistan opgerukt en meer dan 80% van Afghaans grondgebied is overwoekerd door haat, verkrachtingen en onveiligheid. Deze situatie is na de komst van hedendaagse regering niet verbeterd en juist verergerd.

Door 30 jaar oorlog zijn burgers, vooral kinderen en vrouwen, slachtoffers van allerlei ellende geworden en veel mensen lijden aan verschillende psychische aandoeningen. Er is recent een onderzoek door de VN naar mentale problemen bij meer dan 5000 mensen gedaan, waaruit blijkt dat 3% kinderen, 62% mannen en 80% vrouwen psychische klachten hebben.

Deze situatie is nog meer geëscaleerd. Er is door Khaybar Medical Colleges in samenwerking van Prudoe Hospital, Durham, Midlands, UK, een onderzoek in 2005 naar psychische problemen van de Afghaanse vluchtelingen verricht. Hierbij zijn 1020 patiënten onderzocht. De gemiddelde leeftijd was 33 jaar; 47.9 % (372) van de patiënten had mentale klachten, 23.3 % (181) had een lichamelijk mankement. Slechts 13.7% (106) had medische hulp bij een psychiater gezocht. Het meeste patienten waren pashtunen 741 (95.5%), andere etniciteiten inclusief Uzbek 15 (1.9%), Tadjik 7 (0.9%), Kizilbash 7 (0.9%), Hazara 3 (0.4 %), Baluch 2 (0.3 %) en Turkeman (0.1%).

Door de slechte hygiëne is het aantal infectieziekten toegenomen, zoals: Tuberculose, Leishmaniasis, Tyfus, Amoebiasis, Cholera, Malaria, Hepatitis B en andere infectieziekten. In 1978 waren er 88.000 malaria-patiënten geregistreerd, maar in 2000 is het aantal malaria patiënten tot 3.000.000 gestegen. Heden blijft Malaria, Leishmaniasis, Tyfus en Amoebiasis een van de grootste belangrijkste problemen in Afghanistan. Opmerkelijk is dat meer dan 42% patiënten sterft door diarree.

Afghanistan is een van de armste landen en men kan soms geen oplossingen voor een infuus vinden. Daarom is het zeer verstandig om aan mensen met diarree rijstwater (gekookte rijst met veel water en genoeg zout) te geven. Hiermee kan men de uitdroging en tekort aan elektrolyten, koolhydraten en plantaardige proteïne bestrijden. Het is bekend dat bij vaak voorkomende infectieuze diarree geen dunnedarm-ontsteking aanwezig is. Maar door verbindingen van exotoxine met epitheelcellen van de dunne darm ontstaat de stimulatie van Adenylcylase, een enzym die AMP in cyclisch AMP omzet. Hierdoor neemt het cyclisch AMP intercellulair in de epitheelcellen van de dunne darm toe. Daardoor wordt de Na Cl –resorptie geremd en actieve Cl-uitscheiding naar het lumen van de dunne darm gestimuleerd in een mate die resorptie in de dikke darm te boven gaat, dus elektrolyten resorptie is niet gestoord en ook, bij een infectieuze diarree, is het principe van het elektrolyten- transportmechanisme gefaciliteerd door glucose niet gestoord. Dus, een orale rehydratie met rijstwater is fysiologisch gezien nuttig, goedkoop en overal bereikbaar.

Afghanistan is in de laatste 30 jaar plat gebombardeerd, eerst door de Russen met hun marionetten, dan door de burgeroorlog en daarna door de Amerikanen geplunderd. In Afghanistan is de infrastructuur helemaal vernietigd, ook het onderwijsstelsel.

Het is duidelijk dat de Afghaanse kinderen de belangrijke informatie over de gezondheid en hygiëne op school konden krijgen. Dit om opgevoed te worden en door onderwijs, informatie en levenswijze allerlei ziekten te voorkomen, maar helaas zijn tijdens de oorlog veel scholen vernietigd. Voor de komst van de communisten had Afghanistan in 1980 meer dan 4200 scholen, al in de jaren 1985 is het aantal scholen gehalveerd, in 1990 is het aantal scholen gedaald tot 589 en in 1995 functioneerden ongeveer 150 scholen.

Maar na de komst van de Taliban is volgens report van UNHCR en VN het aantal scholen nog een keer gestegen tot 3634, ook het percentage scholen waar meisjes onderwijs konden krijgen, was gestegen van 12,5% in 1993 en naar 16% in 1999. Tijdens Taliban kreeg Afghanistan voor het onderwijsprogramma hulp van 34 internationale humanitaire hulporganisaties, dus Afghanistan kreeg meer dan 80% hulp voor onderwijs van buitenlandse organisaties . Momenteel functioneren meer dan 6000 scholen in Afghanistan waar meer dan

6 miljoen kinderen onderwijs krijgen, maar het lesmateriaal is politiek gekleurd en met dubieuze informatie wordt haat gezaaid tussen verschillende etnische groeperingen, politieke bewegingen en religieuse richtingen wat in de toekomst trieste gevolgen voor de Afghanen kan hebben.

Een ander belangrijk probleem in Afghanistan zijn de mijnenslachtoffers. In Afghanistan zijn meer dan 16 miljoen mijnen geïmplanteerd. Vanaf 1992 tot 2000 zijn er meer dan 20.000 mensen door de mijnen overleden en meer dan 400.000 zijn gewond geraakt. Er is in 1999 een onderzoek door de VN naar 5500 slachtoffers van UXO (Unexploded ordinance/niet geëxplodeerd wapenarsenaal) en mijnen gedaan waaruit blijkt dat 66,6% mensen ernstige beschadigingen opliepen, waarvan bij 1707 slachtoffers amputaties zijn gedaan; 1161 hadden levensbedreigende trauma`s en 800 zijn overleden. Uit een ander onderzoek van de VN in Bosnië en in Cambodja blijkt dat 40-50% mijnenslachtoffers sterven aan hun verwondingen. Maar door blinde bombardementen van Amerikanen en het verspreiden van clusterbomen zijn er in de laatste jaren meer dan 200.000 mensen overleden en na het plat bombarderen van da zuidelijke provincies met uranium-houdende bommen is er een duidelijke stijging van aangeboren afwijkingen bij Afghaanse kinderen.

Fig. 5: Slachtoffer van niet geëxplodeerd wapenarsenaal en hongerige vrouwen

Bovendien heeft het gebruik van verarmd uranium nog meer ellende met zich meegebracht. In gebieden waar munities met verarmd uranium zijn gebruikt hebben meer dan ¼ van de pasgeboren kinderen een erfelijke aandoening. Verarmd uranium is een chemisch toxisch en laag radioactief zwaar metaal dat vooral een gezondheidsgevaar inhoudt wanneer het in de vorm van fijn stof ingeademd wordt of via besmette voeding of via een open wond in het lichaam wordt opgenomen. Verarmd uranium heeft een heel lange radioactieve halveringstijd van 4.5 miljard jaren. Elk alfadeeltje van verarmd uranium geeft ongeveer 4.2 MeV (miljoen elktron volts) af. Slechts 6 -10 eV (elktron volts) zijn voldoende om een cel of DNA mutaties te veroorzaken. Verarm uranium is restproduct dat ontstaat bij het verrijken van natuurlijk uranium. Voor 1 kg laagverrijkt uranium is iets minder dan 12 kg natuurlijk uranium nodig, waarbij bijna 11 kg verarmd uranium met 0.3 % uranium-235 ontstaat. Dus, bij de productie van kernwapens wordt een grote hoeveelheid verarmd uranium geproduceerd. De VS, Rusland, het Verenigd Koninkrijk en Frankrijk zijn de kernwapenstaten die grote voorraden verarmd uranium bezitten. De VS beschikt over ruime 730.000 ton verarmd uranium. Amerika heeft in verschillende oorlogen munitie met uranium gebruikt.

1990-1991 Golfoorlog 286.233 kilo
1994-1995 Bosnie 3.260 kilo
1999 Kosovo 9.450 kilo
2001-heden Afghanistan
2003-heden Iraq

Bij een onafhankelijk onderzoek is aangetoond dat in het zuidelijk gebied van Afghanistan waar munities met verarmd en natuurlijk uranium gebruikt zijn, in de urine van de plaatselijke bevolking een grote hoeveelheid radioactief uranium is geconstateerd en dat bij ¼ van pasgeboren kinderen aangeboren afwijkingen worden gezien. De Nuclear Regulatory Commission heeft vastgesteld dat inademing van 10 miligram verarmd uraniumoxiden gezondheidsproblemen kan veroorzaken. Opmerkelijk is dat een 120 mm verarmd uranium anti-tankgranaat na inslag gemiddeld 950 gram verarmd uranium creëert en bij inslag van een

30 mm granaat van een A-10 Thounderbolt II gevechtsvliegtuig 960 gram verarmd uraniumoxiden wordt geproduceerd.

Fig 6: slachtoffer van verarmd uranium munities

Afghanistan wordt verder bedreigd door radioactieve afval en experimenten met kernwapens in dat gebied. Een instabiele situatie in de islamitische wereld en een islamitische atoombom bedreigen op dit moment zowel de wereld als Afghanistan. Afghanistan is omsingeld door kernwapen-machthebbers zoals China, India, Pakistan en Iran is in het geheim bezig met het verrijken van uranium om kernwapens te maken, dus de Wereld en Afghanistan hebben een garantie voor vrede nodig. Spanningen tussen Pakistan en India, ambitie van Iran en een instabiel Afghanistan zijn de grootste gevaren voor de regio en de wereld.

Zoals u ziet hebben veel verwoestende factoren een belangrijke rol bij de slechte gezondheidstoestand van de Afghaanse bevolking gespeeld en de verwachte leeftijd is in Afghanistan voor mannen 44 en voor vrouwen 45 jaar. In vergelijking met Nederland is de verwachtte leeftijd voor mannen 75,5 en vrouwen 80,6 jaar. Dus Afghanen leven twee keer korter dan de Nederlanders.

Afghanistan is een belangrijke basis voor de opiumproduktie in de wereld. Want in Afghanistan wordt een groot deel van de opiumvoorraad van de wereld gemaakt. Er is een onderzoek naar de hoeveelheid opiumproduktie per jaar gedaan.

Uit het onderzoek blijkt dat in 1990 (2181 ton), in 1991 (2183 ton), in 1992 (2172 ton), in 1993 (2568 ton), in 1994 (3765 ton), in 1995 (2574 ton), in 1996 (2478 ton), in 1997 (3091 ton), in 1998 (2969 ton), in 1999 (5032 ton), in 2000 (3611 ton) is geproduceerd. In 2001 is de opiumproduktie gedaald tot (204 ton), maar na de komst van de pro-Amerikaanse regering van de Noordelijke alliantie is de opiumproduktie weer toegenomen tot 3748 ton in 2002, 3968 ton in 2003, 4630 ton in 2004, 4519 ton in 2005, 6724 ton in 2006 en meer dan 8000 ton in 2007; in 2008 was de opiumproductie meer dan 9000 ton. Echter in 2010 is productie van opium gedaald tot niveau van 2006, dus blijft > 6000 ton.

Fig. 7: opium productie in Afghanistan

Zoals u ziet waren er tijdens Taliban wel positieve ontwikkelingen te zien. Voor de Taliban bedroeg de papaverteelt in bepaalde gebieden 95%, tijdens de Taliban daalde deze eerst tot 85% en in het laatste jaar van het Taliban bewind daalde de papaverteelt tot 5%. Maar nu tijdens de pro-Amerikaanse regering van de Noordelijke Alliantie en president Karzai is de papaverteelt drastisch gestegen, meerdere malen hoger dan het niveau van jaren 1990, dus >200%. Vroeger kostte een kilo opium 600 dollars, maar nu kost een kilo opium niet meer dan 30 dollars, dus zo goedkoop kan men het kopen.

Afghanistan is een van de grootste vluchtelingen-landen. Door de oorlog, politieke repressie, onveiligheid, armoede, droogte, hongersnood en andere extreme situaties zijn al in 1980 (0,6mln.), in 1985 (2mln.), in 1990 (6,2mln.), in 1995 (6,4mln.), in 2000 (6,4mln.) en in 2001 (7mln.) mensen uit het land gevlucht. Dus, veel mensen zijn eerst voor de communisten, dan voor de rebellen-regering van de krijgsheren van de Noordelijke alliantie en Mujahedien en daarna voor de Taliban gevlucht.

Na de Amerikaanse bombardementen zijn er 600.000 Afghanen in twee maanden gevlucht naar Pakistan en deels naar Iran. In 2001 maakten Afghaanse vluchtelingen 33,3% van de totale bevolking uit en 33,3% van de wereldvluchtelingen bestond uit Afghanen.

Nu is het aantal vluchtelingen uit Afghanistan echter dalend. In de laatste jaren zijn er meer dan 2,5 mln. Afghanen uit Pakistan en uit Iran terug naar hun land gegaan. Maar deze Afghanen hadden geen alternatief. Want alle internationale hulporganisaties en ook de VN met hun kantoren zijn naar Afghanistan verhuisd en de Afghaanse vluchtelingen kunnen niet zonder hulp van de VN en andere internationale humanitaire hulporganisaties overleven. Alle scholen en andere onderwijsstelsels zijn dicht gegaan of naar Afghanistan overgebracht. In zo`n situatie heeft men geen keuze. Dus moet men om de hulp die nodig is om te overleven, maar naar de hel gaan.

Fig. 8: Afghaanse vluchtelingen in eigen land

Momenteel leven meer dan 20 miljoen mensen op rand van hongersnood en er zijn meer dan

9 miljoen mensen vluchtelingen in eigen land die in verschillende vluchtelingenkampen wonen. Dus het probleem van de vluchtelingen heeft een zeer negatieve invloed op de gezondheid van de bevolking en de veiligheid van de maatschappij.

Fig. 9: Afghaanse kinderen in hogersnood

Multi-etniciteit heeft ook een negatieve rol in de oorlogsituatie en instabiliteit gespeeld. Afghanistan is een multiculturele gemeenschap. Uit het onderzoek van de VN in 1998 blijkt dat er in Afghanistan (62,73% Pashtoenen), (12,38% Tadzjiken), (9,0% Hazara`s), (6,1% Uzbeken), (3,0% Aimaqen), (2,49% Turkmenen), (1,1% Balotjen) en (3,2% verschillende andere etnische groeperingen) wonen.

In de laatste 30 jaar heeft de etnische factor ook een belangrijke rol in de verwoestingen van Afghanistan gespeeld. Want iedere partij of gewapende groepering is gecreëerd op basis van een bepaalde etniciteit en alle krijgsheren in Afghanistan hebben een eigen etnische gewapende groepering; ze erkennen de normen en waarden van Afghanistan en normale ontwikkeling van een moderne maatschappij niet en nog steeds zijn ze bezig om culturele waarden van Afghanistan te vernielen. Een deel van minderheden werd eerst door Russen en nu door de Amerikanen gesteund om de meerderheid, dus de Pashtoenen te onderdrukken, maar met zo`n politiek en strategie komt men niet zo ver, dan zal men altijd een instabiele situatie in het land hebben met allerlei consequenties daarvan. Daarom is het verzet in het zuiden het heftigst.

Fig. 10: Multi-etniciteit in Afghanistan volgens verschillende bronnen

Na het verdwijnen van Taliban door Amerikaanse bombardementen en de komst van de regering van president Karzai zijn er enkele belangrijke stappen gezet:

Er is het geldreform tot stand gekomen en Afghanen hebben een munt (Afghanie) met nieuwe waarden die vroeger in Rusland werd gemaakt en die nu gemaakt wordt in Duitsland en in Engeland. Dus de Afghanen waren van de geldinterventie van Rusland en plaatselijke krijgsheren verlost en het uiteen vallen van Afghanistan was voorbij. Echter, in laatste decenium ging alles fout in Afghanistan, nu neemt de macht van de Taliban weer toe en boeken zij weer meer overwinningen, uitgebreide verdeeldheid tussen Afghanen en toename van oorlog met slachtoffers en kosten.

Meer dan 6,5 miljoen kinderen en jongeren konden naar school en in het laatste onderwijsjaar gingen meer dan 6,5 mln scholieren naar meer dan 6000 scholen in Afghanistan, maar in de laatste jaren worden weer meer scholen vernietigd en door de onveiligheid vermindert het aantal scholieren dag na dag.

Afghanistan heeft een constitutie, Parlement en gekozen president wat een positieve invloed op mentaliteit en ontwikkeling van de Afghanen kan hebben. Maar de verkiezingen zijn iedere keer versluierd door corruptie van ambtenaren en haatzaaien door politieke eenheden van Afghanistan. Tevens door slechte coördinatie en beleid zijn de rechten van de meerderheid van de bevolking geschonden; de zuidelijke provincies worden continu gebombardeerd en vredelievende mensen zijn het slachtoffer daarvan.

De oorlog in Afghanistan gaat gewoon door. In dertig jaar oorlog zijn meer dan 2.5 miljoen mensen vermoord, 2.5 miljoen vrouwen zijn weduwe geworden en 3 miljoen moeders hebben hun kinderen verloren. Er zijn enkele miljoenen weeskinderen. Er staan meer dan 20 miljoen mensen op de rand van hongersnood. Meer dan 90 % van het Afghaanse grondgebied is onveilig en meer dan 7 miljoen Afghanen wonen in ballingschap.

Fig 11: Afghaans vluchtelingenkamp in de hoofdstad Kabul

Er wordt jaarlijks een internationale conferentie over Afghanistan georganiseerd en op 31 maart 2009 en in 2010 is er in Nederland ook een internationale conferentie gehouden in verband met toekomst van Afghanistan, maar helaas moet ik vaststellen dat er jaren daarvoor meerdere conferenties georganiseerd zijn echter zonder succes; er wordt nog een Bon II conferentie over Afghanistan in Duitsland in december 2011 gehouden, maar nu al zijn Afghanen verdeeld over de toekomst van hun land en politieke instituten. In de toekomst zullen we zien wat deze conferentie oplevert.

De positie van de president Barack Hussain Obama ten opzichte van Afghanistan is vergelijkbaar met die van de eerdere president van de voormalige Sovjet Unie, Michail Sergeevich Gorbatjof.

Voordat de Russen in de jaren 80 uit Afghanistan weggingen probeerde Gorbatjof in eerste instantie ook meer troepen naar Afghanistan te sturen, echter zonder resultaat. Hij heeft toen in 1985 meer dan 40.000 militairen en meerdere adviseurs naar Afghanistan gestuurd, maar de oorlog werd heftiger en de geweldspiraal naam toe. Er vielen meer doden bij de Russen en Afghaanse burgers en tegelijkertijd nam de haat toe tegen Russische en Afghaanse prorussische marionetten. Uiteindelijk moesten de Russen zich terugtrekken en Afghanistan op 15 februari 1989 volledig verlaten.

President Barak Hussain Obama neemt vergelijkbare beslissingen om meer militaire eenheden naar Afghanistan te sturen wat geen vrede of veiligheid tot stand kan brengen. Hiermee heeft hij bewezen dat hij tegen een vreedzame oplossing van het Afghaans probleem is. Er wordt gedacht dat Barak Hussain Obama ten onrechte de Nobelprijs voor de Vrede heeft gekregen wat een vernederend fenomeen voor de Nobelprijs-organisatie is.

Tevens hebben de Taliban verklaard dat bij toename van het aantal militairen de aanvalsdoelen ook groter voor de Taliban worden; ze zeggen dat ze dan meer doelen hebben om daarop te schieten. Een oorlog in Afghanistan is niet te winnen!.

Ten eerste is deze oorlog voor Afghanen door de fouten van vorige machthebbers veranderd in een bevrijdingsoorlog tegen de bezetters en de Taliban worden als verzetsgroep beschouwd en beschermd door de bevolking.

Ten tweede is dit een partizanoorlog met een niet zichtbare vijand op een groot bestuurloos grondgebied wat niet goed te overzien is en de jaarlijkse kosten van de oorlog nemen toe.

Tenslotte is de oorlog door verkeerde propaganda en daden van westerse militairen in een religieuse oorlog veranderd wat steun biedt voor verzetgroepen.

Fig. 12: Oorlogskosten en Dodental westerse militairen neemt jaarlijks toe

Na 10 jaar gaat het geweldspiraal in Afghanistan gewoon door. Op zondag 11 sep 2011 is er door Nederlandse telegraaf het volgende bericht gepubliceerd.// Circa 90 gewonden door aanslag Afghanistan.// KABUL – Circa 90 mensen zijn gewond geraakt door een zelfmoordaanslag op een NAVO-basis in Afghanistan. Onder de gewonden zijn ongeveer 50 Amerikaanse militairen. Dat heeft het Amerikaanse leger zondag laten weten.

De oorlog in Afghanistan, Irak en elders heeft de wereldwijde economische crisis beïnvloed. Voor herstel van dit probleem hebben de VS een miljard $ beschikbaar gesteld en de G 20 conferentie in april 2009 heeft meer dan 2 miljard $ toegezegd. Echter, Afghanistan en Irak zijn een zwart gat geworden, dus nu is het de tijd om een ander beleid te voeren en een manier te vinden om vrede in de wereld tot stand te brengen. Inmiddels is de schuld van Amerika gestegen tot 20 triljoen $ waardoor nu ook de wereld-economie uit elkaar dreigt te vallen.

Fig 13: Afghaanse barzai met Obama op cartoon

Gezien bovengenoemde problemen en factoren heb ik besloten om mijn mening over Afghaanse problemen bij opgeleide mensen neer te leggen om samen tot een oplossing te komen om de nog fragiele situatie in Afghanistan en in de wereld te beschermen, een dialoog met elkaar te voeren om uiteindelijk vrede op aarde en een menswaardige samenleving tot stand te brengen.

Conclussie

Afghanistan is een van de 4 armste landen ter wereld en het heeft hulp nodig op alle fronten. Maar, om in de toekomst een stabiele situatie in Afghanistan te creëren zijn de volgende richtlijnen van essentieel belang:

Bewerkstelligen van zowel regionale als wereldwijde veiligheid en een vredesgesprek onder toezicht van de VN met alle betrokkenen voeren om een vreedzame situatie in Afghanistan te creëren. Regionale problemen berusten op lokale problemen tussen Afghanistan en omliggende landen.

De Durand-lijn is al jaren een discussieprobleem tussen Afghanistan en Pakistan. Deze lijn loopt door het hart van de Pashtoense natie en zij strijden al meer dan 120 jaren voor hun onafhankelijkheid. Voor deze strijd worden religie en andere ideologische achtergronden gebruikt om dit gebied onveilig te maken. Om dit probleem op te lossen is het raadzaam een internationale bijeenkomst met toezicht van de VN en VN veiligheidsraad te organiseren en de status van die regio te bepalen. Na verdeling en zelfstandigheid komen economische en culturele verbanden terug, anders blijft dit probleem een zeurende, bloedende zweer voor de regio.

Afghanistan is een soenitisch land en Iran heeft een sjitische achtergrond. Daardoor zijn er verdeeldheid en spanningen tussen verschillende religieuze groeperingen in Afghanistan. Om dit probleem minder gevoelig te maken moet ervoor gezorgd worden dat de Afghaanse bevolking meer juiste informatie over religie en moderne wetenschap krijgt. Kennis is de redding van Afghanistan en de hele regio.

De grootste bevolkingsgroep in Afghanistan zijn de Pashtoenen, maar in de administratieve centra van Kabul en andere provincies domineert het Perzisch wat voor een grote verdeeldheid tussen Pashtoenen en andere etnische groeperingen zorgt. Als wij naar de laatste 30 jaar oorlog kijken dan kunnen wij een vast patroon vaststellen en dat is verdeeldheid tussen de Perzisch sprekende en Pashto sprekende politieke groeperingen.

De Communisten: Perzisch sprekende parchamisten en Pashto sprekende Khalkisten, ze gebruikten communistische ideologie om aan de macht te komen, maar hun belangrijke strijd bleef toch macht en taalgebruik.
Islamisten: Perzisch sprekende Iraanse groeperingen en de Groep van de Noordelijke Alliantie aan de ene kant en aan de andere kant Pashto sprekende islamitische groeperingen van zuid.
Taliban: het grootste deel Pashtosprekend en Groeperingen van Noordelijke Alliantie Perzisch sprekend.
Westerse democratie met aan de macht president Karzai en Noordelijke alliantie gedomineerd door Perzisch sprekende machthebbers en verzetgroeperingen, het meest Pashto sprekend.

Dus taal is een belangrijke factor in de voortdurende ellende in Afghanistan. Om dit probleem op te lossen is het verstandig in relatief rustige gebieden van Afghanistan infrastructuur voor massamedia, scholing en mogelijkheid te creëeren om Pashto te ontwikkelen. Anders komt er nooit vrede in Afghanistan. Men kan nooit de meerderheid laten besturen door een coalitie van de minderheden. Er moet druk uitgeoefend worden op Iran om van hun culturele invasie af te zien en Afghanen een veilige ontwikkelings- garantie geven.

Er moet een duidelijk plan voor wederopbouw komen en verantwoordelijkheid moet gedragen worden door bepaalde landen. Hierbij is van belang het opbouwen van electrische centrales in verschillende provincies met natuurlijke mogelijkheden: bergen en rivieren. Elektrificatie van een land zorgt voor industriële ontwikkeling van het land.

Afghanistan is een agrarisch land en wederopbouw van landbouw is essentieel. Er moet een duidelijk plan voor modernisatie van landbouw komen met ontwikkelen van landbouwgrond, milaratie (waterbeleid) van het land.

Afghanistan is omsingeld door kernmachthebbers zoals China, India, Pakistan en ambitie van Iran om kernwapens te ontwikkelen, dus beschermen van de wereld, regio en Afghanistan is essentieel. Anders kunnen wij een onvermijdelijke catastrofe verwachten. Bovendien dreigt onbeschermde radioactieve afval met milieuvervuiling en mogelijke gevolgen daarvan. De wereldgemeenschap moet haar krachten bundelen om een stabiel Afghanistan te creëeren en regionale controle over kernwapens van Pakistan en India te bewerkstelligen; tevens Iran onder druk zetten om te voorkomen dat er nog een instabiele kernwapenstaat in de regio ontstaat.

Gezondheidszorg moet er voor de lichamelijke en geestelijke ontwikkeling van alle mensen zijn, gericht op milieubescherming en preventie van ziekten. Daarom is algehele informatie aan de bevolking over de meest voorkomende gezondheidsproblemen zeer noodzakelijk.

Iedereen heeft recht op onderwijs. Voor een gezonde gemeenschap is het onderwijs en het opvoeden van de mens van essentieel belang. Daarom moet het basisonderwijs verplicht worden voor iedereen. Het opvoeden moet als basis mensenrechten, vrijheid en tolerantie hebben en het moet voor de individuele ontwikkeling van de mens zorgen om tussen landen, rassen en religies een sfeer van vriendschap en omgang met elkaar te kunnen creëren.

Afghanistan is een multiculturele gemeenschap. Bij wederopbouw van Afghanistan moet rekening gehouden worden met de rechten van de meerderheid van de bevolking en er moet voor gezorgd worden dat bij het onderwijs en maatschappelijke ontwikkelingen aan de nationale taal het Pashto/Afghaans prioriteit gegeven wordt; kinderen van andere etnische groeperingen moeten onderwijs in hun moedertaal krijgen en naast hun moedertaal ook de nationale taal van Afghanistan, dus het Afghaans/Pashto gaan leren.

Literatuur

Afghanistan in de laatste 50 jaar. / Boeken uitgeverij, 190 p., 7 september 1967. // Kabul, Afghanistan, (Perzisch).
Afghanistan (Geschiedenis, Politiek, Economie, Cultuur, Onderwijs, Nederland en Afghanistan) 1982, Nederland.
Afghanistan. /Alle landen van de wereld,// Amsterdam. P. 16-17, 1992, Nederland.
Afghanistan Today: Afghanistan’s Population, on the basis of UNDATA (WF), 1998, UN.
Afghanistan./ Grote spectrum encyclopedie.// Deel 1. Aalshovers-Argelander. Uitgeverij het Spectrum, Utrecht/Antwerpen, 1978, Nederland.
Afghanistan./ EFA 2000/ United Nations Educational, Scientific and cultural organization.// First Floor, Saudi Park Tower P.O. Box 2034, Islamabad, Pakistan. (Afghaans).
Arts -vluchtelingen mogelijk tijdelijk naar Afghanistan./ Theo Koele.// Den Haag, de Volkskrant, woensdag 6 februari, p. 3, 2002.
Afghanistan. Enjeu economique et politique majeur, la culture du pavot est repartie en fleche depuis la chute des talibans. La consommation mondiale d`hroine aussi. L`opium de peuple./ Tariq Zemmouri: J.A. / L`intelligent N 2186 – DU 2 AU 8 December 2002. P. 94-95.
Avicenna: The Prince of Physicians and Giant in Pharmacology./ http: www.afghan-network/Culture/avicenna. Html. P. 1-7.
De oorlog verklaard./ Achtergronden bij de stellingen tegen de Nieuwe Oorlog.// Nijmeegse Platform tegen de `Nieuwe Oorlog`: Nijmegen, Januari 2002. Nederland.
De Gezondheidszorg Wederopbouw in Afghanistan./ Dr. S. Nasir A.// Afghanen weg van stamtijd, maar wel naar Natie formering. Jawid Wardak, 2002. Afghanistan (Afghaans). P. 296-317.
Embargo tegen Afghanistan en de invloed daarvan op de gezondheid van de burgers./ Dr. S. Nasir A.// Darmalena, eerste jaargang, nummer 1, P. 45-47. Nederland.
Firozkohi een Afghaanse reisjournaal./ Go Mandersloot, Josephine Powell en Rita Billand,// Museum voor land- en volkenkunde Rotterdam., 192 p., 1971 Nederland.
Geen Papaver meer, dan maar dochters verkopen./ AP.// de Volkskrant. Zaterdag 17 Februari 2001, Nederland.
Geschiedenis van Afghanistan./ U. V. Gankovski: 367 p. Miesel, 1982, Moskou, Rusland, (Russisch).
Gezondheidszorg in Afghanistan./ vertaling naar Perzisch door A.Q. Hashim.// 4 julie 2000, 3p. VN.
ICRC in Afghanistan./ Factsheet.// Health program: October, 2000.
ICRC Health Services in Afghanistan. Briefing Note, September, 2000.
ICRC: orthopedic Services in Afghanistan. Briefing Note, September 2000.
Kandahar en vooruitgang van de wederopbouw./ Sale Mohamad Sale.// Hiela, jaargang 4, nummer 3, 2001, p. 83-92. Afghanistan, (Afghaans).
Medicina Afghanica./ Bulletin zur Gesundheitsvesorgung in Afghanistan.// Nr. 2, Sept. 1999. Duitsland.
Ongezond gedrag nekt Nederlander (Vaker ziek, korter leven)./ Apeldoornse Courant.// Binnenland, vrijdag 22 november 2002. Apeldoorn.
Survey of Progress, 1969-1970. Dep. Of Statistics, Ministry of Planning, Kabul. Oct. 1970. Afghanistan.
NVOG: Richtlijn Gynaecologie en Obstetrisch./ Serotiniteit, nummer 8, maart 1998, Nederland.
The Ethnic Composition of Afghanistan./ A six year Survey and Research (1991-1996).// Wak Foundation for Afghanistan (WFA).
26. The ICRC`s Mine Data Collection Program (MDCP). Briefing Note, September 2000.
Tweede Saqawi/Rebbelen regering./ Samsor Afghan.// Afghaanse Culturele Vereniging in Duitsland. Tweede editie, 414 p. 2001, Duitsland, (Afghaans).
Vluchtelingen uit Afghanistan./ op de vlucht voor geweld en honger.// Paulette Mostart: Artsen Zonder Grenzen. Jaargang 16, nummer 1, februari 2001, P. 5-6, Amsterdam.
Vrouwen gezondheid en mensenrecht in Afghanistan: Zahra Rasekh/ Journal of American Medical Association.// T 280, p. 449-455, 5 augustes 1998, VS.
Vragen en antwoorden over verarmd uranium, document Stichting Laka, Nederland, 2003 (http://www.laka.org/info/publicaties/vu-vragen-html)
Studie gepresenteerd op de NAVO-taakgroep099 conferentie in Maryland, VS, juni 2005, (http://www.afrri.usuhs.mil/outreach/pdf/miller_NATO_2005.pdf)
Khalid A Mufti, Farooq Naeem, Mohammad Ayub, Farida Saifi, Asad Haroon, Saifur Rehman Dagarwal, David Kingdon. Psychiatric problems in an Afghan village, J Ayub Med Coll Abottabad Jul – Sep 2005;17(3):19-20.
Wereld sluit ‘nieuw contract’ met Afghanistan./ NRC, Handelsblad, Nederland, 04 april 2009.
Drugs, plots and stockpiles: Afghanistan’s failing poppy crop posted: 20-05-2010 by: Kate Clark.
Helikoptercrash is dodelijkste incident in Afghaanse oorlog zatardag 06 augustus 2011, www.knack.be.
De oorlog in Afghanistan is verloren, maar toch blijft men moorden, 29 maart 2011, www.vrede.be.
VS: Afghaanse oorlog kost 300 miljoen dollar per dag, 18 februari 2011, www.zaplog.nl, Bron / origineel: www.presstv.ir (24x geklikt).
Terre de complots./ Khalil Haifi./ 205 p. //Paris, avril 2010, (Perzisch).
Great Game. Peter Hopkirk./ Vertaling M.I. Tokhi, formar advieur of President of Afghanistan dr. Najibullah. 478 P.// Danesh, 2000, Peshawar. (Perzisch).
The Fall of Afghanistan./ Abdul Samad Ghaus, former Deputy Foreign Minister of Afghanistan. 326 P.// Danesh, 1999, Peshawar. (Perzisch).
Tweede kamer steunt SP in stop op gebruik verarmd Uranium. SP, internationale zaken. www.sp.nl, 24-11-2009.
Clusterbommen, verarmd uranium, ondervoeding en ziekte blijven slachtoffers maken in Irak. Bert De Belder. www.archivesolidaire.org, 10-07-2003.

roghtya@hotmail.com

لراوبر ویب پاڼه لراوبر يو افغان – تازه خبرونه

Geweldspiraal in Afghanistan

ورسره لیکنې