ټپیزي

مختار احمد احسان | جنوري 5th, 2012


له کوره ته څې ووتلې
زاړه کنډونه تیریدلې
کله څې ما درته کتلې
له ټیکری لاندې شرمیدلې
په اوږده لارکښې درپسې تلم مین دی کړمه


مخ په ګدر راغلې پلمه کښې
منګۍ دی کیښود په اوږه کښې
څنګه راووتې غرمه کښې
ټینګه ولاړه یې وعده کښې
پخي وعدي په خوږې مینې آشنا کړمه


ګدر کښې جوړي ګونګوسي شوي
همزولو سترګي په ما سري شوي
د پیغلو سترګی پي رڼي شوي
دبخت د زړې پاڼي شني شوي
اوس به مورکۍ ته داکیسي څنګه وکړمه


غوټۍ دمینې مې غوړیږي
غوټه دستونزو مې سپړیږي
سپیڅلی مینه مې تخنیږي
څه په نصیب کښې هغه کیږي
دې پخې مینې په ځوانۍ لیونی کړمه


ته مې طبیب د لیونتوب شه
ته مې تعبیردمینې خوب شه
ته مې مدام غږدویښتوب شه
ته مې ښه لاردځیلمیتوب شه
دژوند ګوډله په خوشالی کښې رڼا کړونه

Copyright Larawbar 2007-2024