کور / شعر / د ذريال ناياب شعرونه

د ذريال ناياب شعرونه

دومره غټ زړه !
ګرانې تاته خدای درکړئ
ما وړوکی پکې ځای کړه
دومره غټ لکه شمشاد غر
دومره پراخ لکه بکوا ډاګ
بس زما مینې ته تنګ شي
پرې راپورې دروازې شي
د ورتلو لارې یې پرې شي
دلته بل شان جواز غواړي
پریښودلو ته دننه
ته واڅنګه به اوس درشي
چې ستا لارې ورته بند شي
ګرانه تاویل چې غټ زما زړګی ده
ستا لپاره مې ساتلی ځای ځایګی ده
اوس په تمه د لیدلو درنارې کړم
ګډې هر خوا د خپل مینې اوازې کړم
ستا ځواب نه رارسیږی
د امید شمعې مې مړي شي نه بلیګی
ژوند مې هیله د لیدلو شي جانانه
پټه خوله چې انتظار سره تیریږی
ستا دا غټ زړګی به څه کړمه جانانه
چې د مینې پکې کور نه معلومیږي
راشه دا راسره ومنه جانانه
چې په لویو زړونو هیڅوک نه ښادیږي
نایاب
اکتوبر-۲۲-۲۰۱۳
///////////////////////////////
زما ژوندون یوه کیسه ده ګرانه څنګه یې وکړم
له درده ډکه افسانه ده ګرانه څنکه یې وکړم
ته مې د درد د اوریدلو توان هم نلرې
ژوندون بې سازه ترانه ده ګرانه څنګه یې وکړم
په ټول ژوندون کې راته یو د جانان غم پاتې ده
ډک له غمونو خزانه ده ګرانه څنکه یې وکړم
دلته د غږ د اوریدلو ګرانه هیڅوک نشته
دلته نړۍ کڼه ړنده ده ګرانه څنګه یې وکړم
دلته په درد دچا څوک نه پوهیږی
ژوند بې احساسه میخانه ده ګرانه څنګه یې وکړم
چې یو رباب وی یو منګی او د ګودر غاړه وئ
چې نن مې کړې داکیسه وای ګرانه څنګه یې وکړم
تاهم د درد د اوریدلو نه انکار وکړلو
بنده د ژوند تیاره کوڅه ده ګرانه څنګه یې وکړم
نایاب
اکتوبر-۲۴-۲۰۱۳