موقــع، …. شعرونه
موقع
ما مې پښتنه لونګۍ راتاو کړه له ټپي خيبر
وې مې ورته ښه به شې خبر به کړمه لر او بر
لوړه د شمشاد څوکه له قهره په ژړا شوله
ړوند او کوڼ خو نه يې چې له لر او بره نه يې خبر
چا چې د افغان په نوم د ننګ توره تړلې وه
ګوره اوس مغلو لاندې کړی د هغه قبر
چا چې پښتونخوا د غرو سرونه هيروی نشول
تخت يې بچو وبايللو پلوري د هغه څادر
ګوره په بولدک او تورخم چا پټارې وکښلې
چا د يوال جوړ کړی او چا ايښی پکې دغه ور
لار د تګ راتګ د ورونو منځ کی بنده کړې چا
هسې ظلم چاکله ليدلی دی په نوم بشر
ورشه ملالۍ پښتنه پاڅوه چې ننګ وکړي
ورشه د ميوند شهيدان پاڅوه چې راشي ژر
اوس چې نيم ازاد غلامول غواړي ته څه کوې
ورشه ايمل خان او دريا راوله چې شي خبر
يا قراري کينه تش لوظونه پښتو مه پلوره
وياړه په نيکونو وږې خيټه بې پردي څادر
يا باور په ځان وکړه موقع دې ده راپاڅيږه
وښايه زلميانو ته پښتو سره خپل رو ګودر
زه به هم يو وخت د ابدالي لونګۍ په سر کړمه
لارې به ازادې کړمه يو به کړمه لر او بر
بيا به پښتونواله د پامير هندوکش جوړه شي
شي به د سپين غر سره ټپونه جوړ د لوی خيبر
بيا به د بولدک د اڅکزو خونه تقسيم نه وي
يو د احمد کور به وي او يو يې د بچو لښکر
ته دې خدمتګاره! په ليکوال کې چاپوه پيغام
زه به دې لږ وروسته له حالاتو کړم ژور خبر
محمديوسف خدمتګار مزدور زوی
هيلې يادونه او منزلونه
٢
له ټولګې څخه
د ګران هيوات افغانستان د سولې ملي يووالي او خپلوکی د ټينګښت او د دموکراسۍ د راګرزيدلو لپاره د وطن پالو د موکراتيکوقوتونو په خاطر٠
١٣٨٠ ل هه مرعومی٠
بل توپان
ګریوان ریښئ ریښئ دئ که ټول ځان ریښئ ریښئ دئ
آسمان ریښئ ریښئ دئ که جانان ریښئ ریښئ دئ
پا م وکړه ژور یو ځلی ځان ته شملو ره
داولی ستا ژوندون ته هر میدان ریښئ ریښئ دئ
څه کار دډیورنډ ؤ څه صوبئ اوڅه ضیلې شوې
په دی تورو پټارو لوې افغان ریښئ ریښئ دئ
داچا پتنګ ددین کړئ دا چا ترهګر جوړ کړئ
هما غوی تاته جوړکړې ټول پلان ریښئ ریښئ دئ
تر څوچی دی ریښئ ریښئ ګریوان خپل راټول نه کړې
ستا ژبه درنه اخلي ستا ایمان ریښئ ریښئ دئ
تر څو چې له جیلمه تر امو پورې یو نه شئ
تر هغی ستا هیواد افغانستان ریښئ ریښئ دئ
قوم ویښ کړه خدمتګاره بل توپان ورنه را تاو شو
دوستۍ په نوم توطیه ده خوار انسان ریښئ ریښئ دئ
دسوو هيلو او اندېښنو ژبه
ليکه قلمه پټ رازونه ليکه
د زړه په سر باندی داغونه ليکه
کاغذ ته ئی وسپاره چې وئی ساتی
د اند يښنو سوی حالونه ليکه
يو وخت به ګل شی بيا به وغږيږی
ورته د زور ظلم موجونه ليکه
د يتيمانو د زړه راز وايه
د شهيدانو ارمانونه ليکه
په دی وطن باندی چی څه تيريږی
د ورور وژنی تور جنګونه ليکه
د سوو هيلو اند يښنو په ژبه
غلی د خپل ژوندون دردرونه ليکه
د عاشقانو ديوون په خاطر
د پاکو مينو داستانونه ليکه
د خدمتګار ځينی چی هير نشی
د ژوندانه ئی يادداشتونه
لومړی مکريون کابل ١٣٦٦
هيلې هاندونه او ارمانونه
١
له ټولګې څخه
١٣٧٩لمريز کال د زمری (اسد) ٢٨ د هيواد د سياسی استقلال د بيرته اخستلو د ٨١ کليزی
اشارې
چې ګل په تیګوولي هم بلبل په تیګوولي
داڅنګه لیوني دي چې کابل په تیګو ولي
ښکاره خو لا دمیني محبت سندرې وايی
عمل کی بیا په خپله جانان خپل په تیګوولي
مین تر خپلی مړیني ورته پروت وي په کوڅه کی
نوکله قبلوئ شي چی محل په تیګو ولي
دئ کلي دجانان کی اوس اغیار مورچل نیولئ
راټول خپل او پردي دي چی مورچل په تیګو ولي
پاک نوم دمیکدې ورباندی بد شو خدمتګاره
موزي په اشارودپردو خپل په تیګو ولي