كاشكي
ژونــد او بیــا زمــا ژونــد او یا ز مونـــږ د خلــکو ژونــد ټـــول د مشکلات او لانجـــو ژونــــد دی .
زه کـله د ځـان ســره وایــم کاشکی نه وای پــیدا ، او که پـــیدا واې په هــغه رمـــز پـــوه شوی وای چه د ځــــان او دخــلکو ژونــد می د بی نظمـیو ، لانجو او مشکلاتو څخه خــلاص کــړی وای .
و بښی که زه ووایـــم چه زه پو هـــــیږم !
ځکه زه په خپله پدی پو هـــیږم چه زه نه پو هـــیږم !
او که زه پــوره پو هیدلی په دی به هـم پو هــیدلی چه خلک څنګه پـــوه کــــړم .
زمـــا آخری فیصله دا ده چی زه پوره نه پو هــــیږم ! خو بیا هم لکه د ابو وړی په شان د سا ویستو د پاره هری خواته لاس او پښی اچوم .
افسوس ! افسوس !
او بیا افسوس ! چه دخلکو د خدمت په منظوراو د علیا منافعو د تــامین په غــرض څـومــره چـــه می هـیله درلــوده کامیاب او مـوفق نشوم .
د ۱۳۶۴ هجری شمسی ، کال ــ کابل