خرڅ شوی ذهن
ذهنونه ئې خرڅ شوی د بل لاس د دوی ګریوان دی
دا ځــــــــــکــــــــه وطــــــــــن وران دی
خندا په شونډو نشته عقل موج ورته حیران دی
دا ځــــــــــکــــــــه وطــــــــــن وران دی
قــــــــطــــار پـــکــــــــې ګــلــــــــونــــــــــه
ول ول پـــــکـــــــــې ټــــالــــــــونـــــــه
سـیــــنــګار ؤ پـــــکـــــــې زړونــــــــه
چې ذهن ئې بندیوان شو اوس ولاړ په تش میدان دی
دا ځــــــــــکــــــــه وطــــــــــن وران دی
احــــساس ئـــــې ژوبــــــل شـــــــوی
ځــــــــــوانــــــی ئـــــې د بــــل شـــــوی
پــــــــردي نــــــه دي خـــپـــل شـــوي
چې خپل وجود پردی کړی عقل مینی ته تاوان دی
دا ځــــــــــکــــــــه وطــــــــــن وران دی
ذهــــــنــــونـــه ئــــــې د بـــــــل چــــــــا
ســــوچــــونــــــه ئـــــې ټـــــول د غــــــلا
خـــــوبـــــــــونـــــــه ئـــې بــــــې مــــانــــا
سینګار وطن ئې وران کړو د دوی فکر بندیوان دی
دا ځــــــــــکــــــــه وطــــــــــن وران دی
دوی قــــــام دوکـــــــه کــــــــوی نـــــــو
ګـلـــــــــــــــونــــــــــ
ذهـــــــــنــــونــــــه خـــــــرڅــــــــوی نـــــــو
خپل ذهن ئې غلام دی بل غلام ژوندون ئې ځان دی
دا ځــــــــــکــــــــه وطــــــــــن وران دی
ځـــــوانــــی ټــــولـــــــــه تـــــبــاه کـــــــړه
پـــــه لاس ئــــې د بـــل چــــا کـــړه
د خـــــلـــــــکـــــــو د خــــنـــــدا کــــــړه
نسیم ستوری خو وائې دی بــنــدی د بل انـسان دی
دا ځــــــــــکــــــــه وطــــــــــن وران دی