ما مې له زړه سره دسترګو اختیار تاته درکړ
بیا مې دچا په لوري ونه کتل
شونډو مې ستا دنامه ذکر کاوو
ما وې دې ښار کې بس یوازې ته یې
د چا مې نه اوریدل
داوریدلو حس مې تا وړی وو
ما دارمان ګلونه .
                          ټول ستا په لار وشیندل
تا مې دزړه پر سر چاړه تیره کړه
ما یې پروا ونه کړه
ځکه هغه مې اول ستا ګڼلو
ارمان مې تاته قرباني کړ داسې
لکه سیر لی چې په اختر حلال کړي
خو چې صراط پله نه تیره شوې ته
بیا دې را و نه کتل
زه شوم لمبوته پاتې
                        تورو تیارو ته پاتې
داور له کومي نه فریاد کومه
غواړم دا ستا له سترګو وپوښتم دا
که شونډې نه وي سترګې ووایي دا :
قرباني دې ته ، مینه دې ته وا یـــــــــــــي !!!

۲۵/ ۹/ ۱۳۸۴                                                        کابل – درشاد کره کتنې غونډه