معززو شريفانو انسانانو

وينه خپله که د بل بدن توئيږي
د ادم د نسل وينه ده بهيږي
جنګ خو جنګ وي که په شرق وي که غرب وي
د دنيا د امن وينه به څڅيږي

بم په کور که په سرحد باندې غورځيږي
سل کورونه د روحونو پرې ورانيږي

خپل پټي که د بل چا پټي سوزيږي
لوږي تندې به په هر لوري زياتيږي

دا ټينکونه چې په وړاندې وروستو کيږي
د وطن زمکې په شاړو کښې بدليږي

څوک سندرې د بري څوک د غم ساندې
ژوند په مړو باندې وير کوي ژړيږي

جنګ په خپله يوه لويه مسئله ده
په جنګونه مسئلې نه هوا ريږي

اور او وينه به څه درکړي انسانانو
مختاجي او لوږه نوره سيوا کيږي

معززو شريفانو انسانانو
جنګ به نکړو جنګ کښې هر څه تباه کيږي

چي رڼا زما او ستا په کور کښي راشي
دا د امن شمع پريږدئ چې بليږي

د خپل ځان د زبادولو په خاطرنن
ضروري نه ده انسان د چې قتليږي؟

که د کور تورو تيارو ته رڼا غواړئ
ضروري نه ده چې کور د سوزل کيږي

جنګ په نورو سنګرونو هم کول شي
ضروري نه ده چې وينه د توئيږي

د ژوندون په مخ د عقل سترګې هم شته
ليونتوب د پکښي هر وخت نه غړيږي
راشئ ورکې دا تيارې د بد بختئ کړئ
مشالونه د فکرونو د بليږي

ځئ چې جنګ وکړو د هغه بلاګانو
چې د امن د کارون مخې ته کيږي
جنګ د داسې تفرقو سره چې وکړو
اتحاد په امن نور هم سيوا کيږي
چې وحشت او بربريت سره جنګ وکړو
چې په امن د تهذ يب لمن پلنيږي

جنګ د وشي د مرګي د سياست سره
د انسان بقا د امن په سر کيږي

جنګ د لوږې ،غريبئ سره د وشي
چې د ژوند د خوږو خوند په سيوا کيږي

د بې لارو وکدارانو جنګ پکار دے
چې په امن د بې وسو ځان خلاصيږي

جنګ د وشي د زردارو ستمګرو
چې غلام د غلامئ نه ازاديږي
جنګ د هغې فلسفې سره د وشي
چې د امن د خيالونو سره جنګيږي

ځان له داسې دنيا جوړه کړو د مينې
چې د امن فرشتې پکښ اوسيږي