غـــــزل

40 | جنوري 4th, 2009


شكر افغانه پښتنه وه له لاهوره نه وه

جينۍ په سپين كې غنمرګه وه، خو توره نه وه

زه چې يې ويشتم مخامخ راته خپل ورور ولاړ وو

ټوپك پردى وو او مرمۍ مي هم له كوره نه وه

اوس چې په نه خبره ژاړي دا بېې زه يادېږم

ګنې نو ګرا نه خو په زړه دومره كمزوره نه وه

په زړه دي څرخه شه ظالمه ! د خپل غشي څوكه

د كابل ښكلې په ټوپك د ويشتو ګوره ! نه وه

ستړي آهونه ، ستړې هيلي ، ستړې ، ستړې سلګۍ

زما د ژوند كيسه بس دومره وه او نوره نه وه

سقيمه ! زه هم د لښكر جينكو يار يادېدم

چې مي د بخت كاسه لا دغسې نسكوره نه وه .

Copyright Larawbar 2007-2024