کور / شعر / لوى تقويم الحق

لوى تقويم الحق

چي د شپې زړه و چاودۀ نښي د سحر ښكاره شوې


مُلا د الصلا ةُ خيرٌمن النوم نارې شروع كړې


زه هم له خپله كټه پاڅيدم بهر و وتم


جوټې جوټې شان نيم نيمزاله څه اوده او څه ويښ


د لوى لښتي پر غاړه كښېناستم اودس د پاره


ما لاس، خوله، پوزه، مخ، څنګلې، ايله و مينځلې


او د سر مسح مې كوله چي يوه چيغه شوله


” تاسو خداى او بخښه لږ غوږ شئ يو اعلان واورئ ”


په سر مې لاس څنګه چي وو هغسي پاته شوو- او


سترګې مې پورته كړې له تورو اوبو يو ناڅاپه


د جومات سپينه مناره باندي مې   ښخي كړلې


ما ويل خېر كړې،خدايه بيا د چا اوربل سپور شو


او كه د چا د ارمانونو تاج محل خور شو


امام صاحب زما د فكر مزى وشلولو


په غريو نيولي ستړي ستړي شان اواز يې و وېل


“هاغه د هر چا يار د هر چا تعبدار مياجي


هاغه نامزن، هاغه ناسارى او نامدار مياجي


هاغه د لوى خو  د   اودۀ كام قلمكار مياجي


په ښكاره روغ رمټ په زړه پرهار پرهار مياجي


لاړ د اُلفت د كلي خان د ميني پلار مياجي


د پښتونخوا د بې رقيبه اسمان لمر پرېوتو


د كاكاخېلي ملالۍ سر نه څادر پرېوتو”


ما چيغه وركړه ما وېل دا ورسره هم ووايه


“د خپلو دنګو دنګو غرونو هومره غر پرېوتو


چې هيڅ يې سيال او سارى نه و هاغه سر پرېوتو ”