اوس مــی دشعــر ښاپيري خـفـه ده
دزړه لــــه ډنــډه مي هيلي خــفـه ده

په زړه راځي خوګوتي هيڅ نه ليکي
ولـــي شاعـر لـــه شاعـرۍ خـفـه ده

ډاګــونه وچ رمــي مــوورکــي شولي
چه له شپونکي نه موشپيلۍ خفه ده

په نغــروکــي يـي دودونه ورک شول
ځکــه کــوچي نــه مــوکيږړۍ خـفه ده

څنــګـه بــه مــوږه خپـل منزل ته رسو
چــه مـوسره اوښه دسپرلۍ خـفـه ده

اغيار بـه ولـي زمـونږ کـورکـي نه وي
چــه دشمـلـونه جرګـه ګـۍ خـفــه ده

داچـه يي سترګـي بي رنجوتوري دي
لـــه داودزي دغــه جينــۍ خــفـــه ده

١٣٨٥-٥-١٥

پکتيا ابراهيم خيل