داسي ښکا ر ي لکه تکه سپينه پو څه
نمکي ند ه په څېر د شا ليلا

په قد سمه د مه و رته د ه هغې ته
د هغې قد ؤ تر د ې لا هم ر سا

ستر ګې ډيرې يې هغې ته پاته کيږي
بې رنجو وې سترګي توري دشهلا

که څه هم شونډې يې سرې دې تکې سرې
د هغې غو ند ي بيا نلر ي مو سکا

هسکه غاړه ېی له ورايه معلو ميږي
و لي نه د ه په هم هغسي ښکلا

و هغې ته ېی غا ښونه بيخي ايسي
ر سېدا ی هغې ته نه شي په خندا

پرجبينن يې توري زلفي راخپري دي
پر تند ي بيا شين زمر ى نلر ي دا

با ڼوګا ن ېی په ما نند دشاليلا دي
د هغې بڼو کتل د ا سما ن خو ا

داپه ځير ځيرسره هريو ه ته ګوري
هغې پور ته نه کتله له حيا

د دې ورځي دي له رنګو جو ړ ي شو ي
د هغې پر و ر ځو نا سته و ه بو ر ا

دې رنګ کړي دي و ېښتا ن خپل په رنګونو
تو ر پېکى پر سپين تند ي د ار يا نا

دادسولي نوم پرخوله راوړلاي نشي
هغه پېغله ملالۍو ه د غز ا

دا د مو ډ ا و د فېشن کو ي ستا ينه
د هغي ژو ند ټوله تېر شو پر بو ر يا

داپه نا ز ا و په نعمت کي لو يه شوې
خو هغه به همېشه وه په ژړا

دا يو ازي دخپل ځا ن په فکربوخته
د هغي پرسر به غم و د د نيا

دا زړه د ه و لي ځوا نه معلوميږي
هغه شو له په ځوا ني کي بيا ا نا

د ا د ژ و ند له کړ ا ونو بې خبر ه
هغي خو ښي نه وه ليدلې له پخو ا

دې دمور نو م پرځان نه دى قبول کړى
هغي وروز ل ميروېس اواحمدشا ه

پلو ي دد ې دلار ي فارو ق نکړي
د هغې تر ميني جا ر د ی سر ز ما