کور / نثر / شعـــار

شعـــار

له مخامخ هوټل څخه د چک چکو غږونه راتلل ، پر دېوالونو او دروازه يې د مارچ د اتمې په اړه ؛  بيلابيل شعارونه لګېدلي وو .
پر يوه  لويه  شنه ټوټه په سور رنګ  ليکل شوي وو :


((  پرېږدئ ! چي  ښځــي خپل حقونه خپله ترلاسه کړي . ))



د هوټل مخې ته يوه ميرمن په زړو جامو کې ناسته وه ، هغه ډېره عمر خوړلې نه وه ؛ خو لاسونه يې  داسې لړزېدل  ، لکه څو ورځې يې  چې په مړه ګېډه ډوډۍ نه وي خوړلې .

 د ميرمنې سترګې د هوټل په دروازه  نښتې وې ، شيبه  وروسته رنګارنګ نجونې او ښځې  چې غاړکۍ يې لمرته ځلېدلې را ووتلې .

سوالګرې نه فقر جرئت وړى و ، هوټل ته د ننوتلو زړه يې نه درلود ، خو لکه چې په ليک پوهېده  .
چې څنګه يې په مخامخ ځړېدلي  شعار (   پرېږدئ ! چې  ښځې خپل حقونه خپله ترلاسه کړي . )  سترګې خښې کړې ، پورته شوه .   غوښتل يې له خپلو همنوعو څخه د يوې مړۍ وچې ډوډۍ لپاره روپۍ وغواړي .
 د ننوتلو هڅه يې وکړه خو دې سره بلنليک نه و، چا پرېنښوده  ، را وتلې ميرمنې بېرته د هوټل په سالون ننوتلې او دې هماغه شان له باندې   لګېدلي شعار ته کتل  .



 Numandost75@yahoo.com