ازاد نظم
زه چې ناروغه ومه
وايه !
ستا ياد دي کنه
ورو دې په غوږ کې راته
داسې وويل
که زما وس رسېدی
ما به ستا درد اخيسته
ما پخپل زړه کې تا ته ځای جوړاوه
چې مې هر وخت ليدلې
ما ويل چې ولې ؟
اوس دې په زړه کې نه يم !
تا ويل چې يې خو
ستا اختيار نه لرم.
٩٢/٢ /٥ – ناروې