د سبا سبا په تمه د پرون په شان ته تېر شوم

           د سپرلي خيال کې ويده وم د خزان په دام کې ګېر شوم

  د رڼا په لټون تلمه په تورتم باندې مې شپه شوه

                       دا ژوندون څه افسانه وه تر غوږ ووتمه هېر شوم

 د دنيا په ميخانه کې شونډې وچې ترسېدلې

                 خواږه نه وه شراب نه وه د هلهل په زهرو سېر شوم

د اميد ډيوې مې لاړې د عناد په تيارو مړې شوې

                        ازلې مې غم په برخه د ابد په ژرنده ګېر شوم

 بس غمونه مې مېلمه دي د زړګي غوښې پرې خورمه

           چې خپل سر پخپله پرې کړ  همغه تېره شمشېر شوم

ف – ث دا د تقدير ليک وه که ښېرا دې د ناصح وه

                ګلبڼ ډک وه له سرو ګلو خو يو زه پکې ګنډېر شوم

21.3.2005