غزل

د لراوبر اداره | جون 8th, 2012


له هغې چې دا انسان درسره اوسي
په څادر کې بيابان درسره اوسي

چې دې سترګې له محفل نه راستانې شي
يو شهکار شانتې امکان درسره اوسي

يو طرفته دې پر قبر لوحه ماته
بل طرفته زما ځان درسره اوسي

له تا وړاندې مختر شاتنې لحد دى
څه پيکه ، پيکه ارمان درسره اوسي

لا تر اوسه مې له ياده رخصت نه شوې
لا مې زړه هم پرېشان درسره اوسي

Copyright Larawbar 2007-2024