د بريال ناياب نوي شعرونه

دمینې انځور
د سپوږمۍ په سپین جبین کې
یو انځور د مینې ګورم
لکه مینه چې پکې ښکاري
توره شپه کې سحر ګورم
خودخپل جانان په زلفو
کې یو راز د جنون ګورم
بس همداسې راته وایي
زه دې مینه لیونې یمه جانانه
په سپوږمۍ کې درنه ورکه
تروږمۍ یمه جانانه
زه د ستورو کتار ګورم
په زرین آسمان دمینې
یو زرینه جانان ګورم
سلیمان بادشاه د وخت
پوهیدلو به په ژبه
د هریو موجود دوخت
نن چې زه د ستورو ژبه ګوا وینم
ښکارم بولی مې ددې زمان بدبخت
ستوری ټوله شپه کړي تیره
د سپوږمۍ مخ ته برسیره
بس له راز او نیازه ډکې
غړوی د مینې سترګې
د خپل مست مین په لټه
اوښکې تړمې تویه وی بیا
د جنون په وچه دښته
د معشوق زړګی تسخیر کړي
په لمدو نمچنو سترګو
بس څبه د باران راشي
پسې سړه سیلۍ چټکه
دده سترګې کړي ور وچې
چې لږ درد یې دزړه کم شې

چې لږ مینه یې سیوا شې
د مین په زړه کې باسي
د باران په شان زرینې
کرښې تړمې تړمې واشي
د جنون او ځواني ونې
په سړه سیلۍ شی وچې
لکه وچې پاڼې یوسي
باد باران د کلی غنې
بس زما په زړه کې شته دي
د جانان د مینی نښې

بریال نایاب
////////////////////////////////////////////////
کائنات دې په ښه نظم پیدا کړي
ستوری واړه دې له مینې زیږولی
ستا د نقش او نګار بېلګه بله نشته
په رنګونو ددنیا کې دې پوښلی
دښتو غرونو ته دې خاص انځور ورکړی
ونې بوټی دې په خپل ښایست پې یلی
دا انسان دئ چې ارزښت یې لیدی نشی
واړه څیز دې با ارزښته پیدا کړی
زمونږ عقل تر ظاهره پورې رسی
په باطن کې یې دا واړه حکمتونه ورنغښتلی
ته یې ښکلی چې ښکلا دې غوره کړې
ستالویی به تل همیش وی تا ښودلی
چې له بحره دې احوال رسی انسان ته
میلونونه موجودات دې واړه ښکلی پیداکړی
د خالق او دمخلوق خلقت توپیر کړي
میلونونه انسانان دې په تو پیر دي پیداکړی
ته مالک د دوجهانو یې خالقه
انسانان دې څومره ښکلی پیداکړی
له غروره مستې پیغلې یادومه
د مین زړګی ټکور دې پیداکړی
د آدم او د حوا له دوره پیل
مینان دې ټول دردونو ته ساتلی
بریال نایاب
سپتمبر-۰۴-۲۰۱۳