غلیمان دي خپل ایمان راځخه وړي
دپښتو ژبی دیوان راځخه وړي

په وا لله که به یی خیر وی په زړه کی
له ټو لنی ستر انسان را ځخه وړي

 

څلوریځه
 
خیال انځور کړی ستا ددووشونډو ښکلا
خونه مینه وی بکښی او نه وفا
  
نا ببره زړه وئ پری ایږده غلط  یی
تش ښکلا به دی  دغاړی  شی  بلا

 
څلوریځه
 
په دنیا کی که را ځځه وي  پیسي
زما به غوړی وي دبل په کور کی شپي

که نا اهل وم په اهل به یادیږم
پر نه څه به حا جی یم دمکی