کور / شعر / پنير که ورور ـ منظوم نکل

پنير که ورور ـ منظوم نکل

ahmadwaliachakzai

دوه موږکان ول راوتلي له خپل غاره

دوی کښل بويان له تورې شپې بيا تر سهاره

ستړي ول دواړه دغه ورونه بې حسابه

باندي راغلې چي وه ورځ وږې خرابه

غوږونه يې شک سول پاته نه سول دوی زهير

پر يو ډېران کله چي يې وموند لوی پنير

خو د پنير پر وېش د دواړو شورماشور سو

فتنه رامنځ ته سوه د دواړو زور ما زور سو

يوه پيشي په دغه حال کي سوه حاضره

جګ جګ برېتونه په سرو سترګو سوه ناظره

پيشو ويل ستاسو تر منځ به زه قاضي سم

ستاسو په سوله به رشتيا زښته راضي سم

همدا ؤ دواړه موږکان په دې رضا سول

له پيشوګۍ څخه غوښتونکي د قضا سول

پيشو هم وويشی پنير پر غبرګو برخو

کوچنۍ يوه وه بله لويه وه له برخو

وړه ټوټه چي موږک کوم کړله تر لاسه

په احتجاج او په لانجو سو په اخلاصه

د کوم موږک چي سوه ټوټه په نصيب لويه

هغه ويل چي خلاص مي کړه د پلار له زويه

همدا ؤ وتړی پيشو لومړی موږک ژر

دويم يې وخوړی لومړی سو لا هک پک ژر

پيشو بيا وخوړ ټول پنير او په خندا سوه

موږک تړلي ته نژدې او په نڅا سوه

پيشي موږک ته ويل اې کوچنی کم عقله

ورور مي ستا وخوړی ته پاته يې بد شکله

دا ستا په سترګو کي چي وينم زما هيبت دی

ستا د ورور وروسته اوس نو ستا واری نوبت دی

تر ورورګلوۍ ورته مهم چي نس او مال وي

ذليل به مړه وي تل مدام به يې دا حال وي

 

احمدولي اڅکزی، د ۲۰۱۶ کال د سپتمبر ۲۳مه نېټه، بون
 

دغه او ګڼ شمېر نور منظوم او منثور نکلونه پر www.kochnai.com هم لوستلای سئ

________________________________________

د احمدولي اڅکزي له وېبلاګ www.ahmadwali.achakzai.com څخه په مننه