احسان الله ارينزی

روز 26 دلو 1396 هـ.ش، بیست و نهمین سالگرد خروج آخرین قطعات و جنرال های قشون سرخ اتحاد شوروی از افغانستان بود.

اگر بعد از خروج شوروی ها و سقوط حاکمیت داکتر نجیب الله، یک حکومت خوب، دلسوز و کارا از طرف تنظیم های جهادی و افغانهای مسلکی، با تجربه و وطندوست ایجاد میشد، ما امروز 26 دلو را در شرایطی تجلیل میکردیم، که ممکن مردم افغانستان سالهای جنگ، تباهی، آواره گی، فقر، بیچارگی و بدبختی را فراموش میکردند و همه با هم برای آبادانی، شگوفایی و پیشرفت کشور عزیز کار میکردند و عرق میریختند و در کنار هم آرام زنده ګی میکردند.
اما واحسرتا که چنین نشد و مردم ایکه سالها برای یک کشور آزاد و یک حاکمیت معتدل اسلامی انتظار می کشیدند و قربانی میدادند، دفعتاً با چنان وحشت و دهشتی روبرو شدند که قلم توان پرداختن به آنرا نه دارد و همه باید بعوض اشک، خون ګریه کنیم!
در پایان این درامه خونین که از طرف استخبارات کشور های همسایه طراحی شده و توسط بازیگران وطنی به اجرا درآمد، به بسیاری آرمانها، افتخارات و سمبولهای بزرگ ملی صدمه رسید و یکعده مردم برای زنده ماندن و داشتن یک پناهگاه و حمایت تفنگی ها، به پهلوان پنبه های تنظیمی، قومی، مذهبی و گروهی پناه بردند و بعوض چنگ زدن به ریسمان وحدت ملی و برادری و داشتن آرمانهای مشترک ملی، افتخارات ملی، قهرمانان ملی، منافع دو جانبه و چند جانبه و امثالهم به سمبولهای دروغین و استفاده جوی قوم و قبیله و زبان و مذهب و تنظیم پناه بردند و افغانستان را با مصایبی روبرو ساختند که در تاریخ طولانی کشور سابقه نه دارد.
درین روز ها ما شاهد جنجال های هستیم که روی توزیع تذکره های برقی بروز کرده، که اگر به موقع جلو آن ګرفته نشود، کوچک اندیشی یکعده رهبران سیاسی تحمیلی و تصادفی (!) تا میان مردم با هم برادر و مسلمان افغانستان کشانیده خواهد شد.
رهبران سیاسی فعلی افغانستان از هر خیل و خټکی که هستند، با هم مشکلاتی دارند که اظهر من الشمس بوده و هر کسی به نحوی میخواهد که محاسبات کوچک سیاسی و منافع شخصی و ګروهی خود را بر پروژه های بزرګ ملی و منافع کل کشور برتر دانسته، آبرو های ریخته شده خود را به شکلی بجای ساخته و یک هیاهو ایجاد نمایند.
شکی نیست که توزیع تذکره های برقی از وظایف مهم و درجه اول دولت افغانستان است که باید مطابق قوانین داخلی و پرنسیب های قبول شده جهانی، به بهترین نوع مطلوب به پایه اکمال رسیده و به مشکلات موجود نقطه پایان گذاشته شود.
قابل تذکر است که به اساس ماده چهارم قانون اساسی نافذ کشور، به هر کسیکه در قلمرو افغانستان زندگی میکند، کلمه (افغان) اطلاق میګردد. با این حکم کلمه افغان بار معنایی جدیدی بدست آورده که به معنی شهروند در جمهوری افغانستان است و به هیچصورت به کدام گروه مشخصی قومی تعلق ندارد.
مردم افغانستان توقع دارند تا رهبران حکومت وحدت ملی،سران احزاب سیاسی، فعالین مدنی و شخصیت های مطرح از خود کفایت و ظرفیت بزرگ سیاسی و ملی نشان داده و با درک اوضاع و احوال شکنننده فعلی، کاری کنند که بعوض تامین منافع کدام حزب، تنظیم، شخص و یا گروه، منافع عامه مردم و کشور عزیز ما را تامین نموده و افغانستان را بجای کشانیدن به باطلاق نابودی، به ساحل نجات رسانیده و رسالت دینی و وطنی خود را به انجام رسانند!