غزل

د لراوبر اداره | جولای 23rd, 2008


یو له ګمانه پښتون نه وواتئ
بل له ارمانه پښتون نه وواتئ


ځکه دنیا یی په غیرت قا یله
چی له میدانه پښتون نه وواتئ


دغه عادت یی دبلبل بو لمه
له ګلستانه پښتون نه وواتئ


دی ته پخپله فکر وړئ یم زه
چی له ګریانه پښتون نه وواتئ


ګوره په څه ګناه سزا ورکوي
چی له زندا نه پښتون نه وواتئ


مجرم په دی باندی ویریږمه ډیر
که له ایمانه پښتون نه وواتئ


غزل


با لښت یی نه وو په مړوند ویده وو
ستو مانه ډير تر ما په خوند ویده وو


دوجود یو اندام یی نه ښوریدئ
شپه تر سهاره بند په بند ویده وو


دهغو وني چغالي پا ته شوي
څوک چی په وخت کی دپیوندویده وو


اوس که دی غوښتم زه به هلته یمه
پخوا چی چیری نظر بند ویده وو


ویښ می کړو ټول را پورته نه سوو یو هم
هغه چی پټ نه وو څرګند ویده وو


ځان ته می ځکه په مجرم وویل
زه په پلنګ وم دئ په ګند ویده وو

Copyright Larawbar 2007-2024