ما همه «افغان» استیم! (معرفی کتاب)
مصطفی عمرزی
تعریف اولویت نقد/ تنقید، جای خالی کاملاً محسوس سالیان پسین است. به این دلیل، گرایش ها به سوی انحرافات سیاسی، بعضی را به جای پرداختن به اولویت ها، به لفاظی و حاشیه پردازی می کشاند.
در کشوری که شهرت بین المللی دارد و مولفه های حقوقی زیادی نام مردم آن را تایید می کنند و با حمایت اکثریت، نهادینه شده، تاکید روی آن، غیر معمول است؛ اما باید اعتراف کنیم که اخد جیره به نام آزادی بیان و رسانه هم توجیهات را به جایی کشانده که شماری نگران بودند دالر ها را از دست ندهند.
در این کتاب، در مورد شهرت آن، پاسخ هایی ارائه شده، اما واقعیت این است که زیر سوال بُردن محور هایی که به ویژه مردم را در مقاطع دشوار، متحد می سازند، اگر طرف هایی را که تر و خشک را سوختاندند و تمام پُل های عقب خویش را ویران کردند، هراسان می سازد که در برابر جبهه ی خشونت ایدیالوژیک که به هیچ کس رحم نمی کند، با کی متحد شوند، مردم را نیز پریشان می سازد که اگر از محور های اتحاد ملی بیرون بروند، با کدام آرایش های جا افتاده/ تاریخی دیگر می توانند جلو دشمنی بایستند که با فرسنگ ها فاصله از مدنیت، اما چند محور اتحاد(هویت سیاسی، دین اسلام و زبان ها) را لحاظ می کند. در مناطق تحت تسلط مخالفان حکومت، زیر سوال بُردن هویت سیاسی/ ملی، کفر محض است. به بازیگران آن، با گلوله پاسخ می دهند.
به ویژه در روز ها و شب های دشوار کنونی، کنار هم ایستادن مردم زیر چتر هویت سیاسی/ ملی تا از شان مدنی خویش دفاع کنند، این واقعیت تلخ را هم محرز می سازد که چه گونه با توجیهاتی که با پول می ساختند، ستون های برپایی مملکت را آسیب زده اند.
هراس از بازگشت به سال های حاکمیت های خشن و مستبد، بیش از همه مردم را نگران محور هایی می کند که با خیانت های آشکار ملی سعی شد با سقوط آن ها، حداقل ذهنیت های گسست جغرافیایی حاصل شود.
لینک دانلود: