نثر

د لراوبر اداره | دسمبر 26th, 2008


دا خبره هرچا اوریدلې چی له بیکاره خدای
بیزاره څومره چی یو څوک دژوند په 
چاروکي ستړئ وی هغومره خلګ ورته 
دکارسړئ وایی خو دا ډیره ضروری ده
چی څه کار کوی دګټې کار که دتاوان کار
هغه دهقان چی ټوله کال دخپلې زمکې په آبادولو
او سمسورتیا کی ځآن ستړئ کړی په
هره معنی ورته دکار سړئ ویلای شو
ځکه دئ دخپل کار په برکت خپلو
بچیانو ته روزی ګټی او هم دده دکار فایده  په زرګونو خلګو ته رسیږی
یو غل چی هره شپه په غلا پسې ورک وی دئ هم په دغه کارسره خپلو بچیانو ته روزی پیدا کوی خو دده دغه کار دغلا کار ده دغه کار یی دژوند کار نه ده که دئ ددغه کار لړۍ جاری وساتی نو ارومرو له سختو عواقبو سره مخ کیدلای شی  دغه کار یی وټو لنې ته ذلیله ور پیژنی .


 ځکه دئ له ژوند ځخه غلطه فایده اخلی دژوند تقاضا غلا نه ده ژوند دا نه غواړی چی دیو چا ژوند دې تریخ  شی دغلا کار هم دځان او هم دنورو خلګو له ژوند سره لوبې کول دي موږ باید هغه کار وکړو


چی ژوند منلئ وی او بس .


څلوریځه


خلګ وایی پر مخ ولاړه زمانه
سره کیږی مو بایل کی یارانه


خو که هر څومره تخنیک  درومی په وړاندې
زړه می غواړی دزړه کور صادقانه


جنوبی پښتونخوا مسلم باغ 

Copyright Larawbar 2007-2024