غزل
خان زمان کاکړ
غوښتى دى موږ تل له هغو نه د ګلونو باران
د چا فطرت چي اورول دي د زخمونو باران
د زړه پر غولي مي بيا مړه مړه خوشبويي خوره سوه
را اوري بيانرى نرى ستا د يادونو باران
اوس پردى كور دى پردى واك دى نامړدي مي نده
اوس رانه مه غواړه اشنا د ديدنونو باران
دغه هم وايې چي شبنم پر ګلو ښه خوند كوي
بيا ولي ګرزوې له مخه په لاسونو باران
پرخپل ګرېوان به د هغه سړي تصوير جوړوي
سلطان دعا كوي چي وسي د رنګونو باران
ددفاع حق »