مثله يعنى بريدن گوش ، بيني ،زبان ، دست وپا ُ قطع کرده  انګشتان و امثال آن ؛ اين امر، هم درمورد اسير و هم درمورد كشته شدگان جنگ جايزنيست .وممنوع اعلام کرديده است . 
در حديث متبرکه  که رواي آن حضرت علي کرم الله وجهه  ميباشد ګفته است که   محمد صلي الله عليه وسلم  فرموده است :

« اِيّاكُمْ وَ الْمُثْلَه وَ لَوْ بِالْكَلْبِ الْعَقُورِ»  
از مثله كردن بپرهيزيد، هر چند در مورد سگ آزار رساننده هم باشد.

همچنان  زمانيکه پيامبر صلي الله عليه وسلم نـيروهاى  خويش را به جبهات  جنگ  اعزام ميداشت اکيدآ هدايات ميفرمود مثله نكنيد.: 

علما ومفسران بدين باور وعقيده آند : در حکم  منع وحرام بودن مثله   فرقى نيست بين اينكه در جنگ باشد يا غير آن ، قبل از مرگ باشد يا بعد از آن و بين اينكه دشمنان مسلمانها را مثله كنند يا نكنند، اگر چه اطلاق آيـه شـريـفـه « وَ الْحـُرُمـاتُ قـِصـاصٌ » جـواز مـقـابـله بـه مـثـل را مـى رسـانـد، ليـكـن اطـلاق روايـات و فـتـاوا مـقـتضى عدم جواز است .

کشتن اسير  : 
كـشـتن اسير بايد به حکم محکمه اسلامي  صورت ګيرد  ، درغير آن کشتن اسير  جواز ندارد . فرق نه ميکند  اسير ي در حـال جـنـگ دسـتـگـيـر شده باشد، چه اسيرى كه بعد از پايان جنگ گرفتار شود. حتي اگر شخصى اسيرى را به پشت جبهه منتقل  شود  و اسير از راه رفتن بازماند، نمى تواند او را بكشد، چون حكم  محکمه شرعي   در با ره  آن وجود  ندارد  .

در يکي از احاديث آمده است  :

«  اِذا اَخـَذْتَ اَسـيـرا فـَعـَجَزَ عَنِ الْمَشْىِ وَ لَيْسَ مَعَكَ مَحْمِلٌ فَاَرْسِلْهُ وَ لاتَقْتُلْهُ فَاِنَّكَ لاتَدْرى ما حُكْمُ القضا ُ فيهِ» 
اگـر اسـيـرى گـرفـتـى و او از راه رفـتـن عـاجـز شـد و وسـيـله اى نـداشـتـى كـه او را حمل كنى ، پس او را رها كن و نكش ، چون نمى دانى كه حکم محکمه در مورد چطور است .  

رفتار اخلاقی و عاطفی پیامبر رحمت در جنگ بادشمنان کینه توز بسیار عجیب است از جمله این که در جنگ حنین نه فقط اکثریت را بخشید و اموال و اسیرانشان را برگرداند بلکه مالک بن عوف رهبر هوازن را نیز عفو کرد و صد اشتر به او داد و بعد از این که مالک اسلام آورد پیامبر او را به رهبری مسلمانان هوازن و بنی سعد که به نوشته ابی هاشم شش هزار نفر بودند گمارد و بنی سعد را بخشید.