کور / شعر / د اختر دوه شعرونه

د اختر دوه شعرونه


پروا یی نه لرم برات وي که اختر تیریږي


زما ژوندوندون لکه دژمي ماذیګر تیریږي


پرون ناور له پیغلوډک ؤ کوچیان ټول دلته وو


نن یی کیږدۍ په اوښو باردي مساپر تیریږ ي


خالي یادو ته یی خوشاله یم چی مل مې وي تل


که نه جانان له ما نه پټ په بر ګودر تیریږي


ډ یرې روژ ې او اخترونه دلته ځي او را ځي


په خوار یتیم یی هر راتګ لکه محشر تیریږي


کډوال خو هسې ورځئ شماري په نامه یی ویاړي


دلته په فون مبارکۍ وي بی  خبر تیر یږي


مو نږ ته دجنګ دمخنیوي چل راښووائ نه شي


داور لمبئ زمونږ دکور کلي په سر تیریږي


زمونږ په کلي کئ غربیان اووهابیان جنګیږ ي


ټول دشخصي ګټو په لټه په هنر تیریږي


زما کابل په وینو سوردئ کاڼي بوټي ژاړي


خود په ژړا دخدمتګارغریب اختر تیریږي


محمد یوسف خدمتګار مزدوزوې


  


 لر او بر مخ


چې د اوښکوپه اوبو وي لوندبشرمخ
په اسمان دمحبت به لوړ وي سرمخ
 
د ډيوې دسوز ژړا هله رسوا شوه
چې پتنګ ورباندې وسو برابر مخ
 
له هيڅ بوټي نه به ګل ميوه ونه شي
څو يې مخ ته برابر نه کړي دلمر مخ
 
دژونديو، ژوندون هله په ټکون شي
چې په وينو کې يې سور شي دځيګر مخ
 
د احتياج شرم په صبر زور اور شي 
په هنداره کتی نه شي خپل بشر مخ
 
چې په لاس کې يې دزيار تڼاکې نه وي
نه به ويني خوشالي نه د ګوهر مخ
 
ماذيګر ګل او ګلزار شي د مئينو
په ګودر چې يو بل وګوري دلبر مخ
 
خدمتګار په پښتونخوا باندې مئين دی
خيبر پوزه پښتانه يې لراوبر مخ






اختر 


اختر دی خوشحالي ده خلک ټول سره خند يږي


زه ناست اخته په وير يم


نړۍ ده ګلرنګينه چې يو بل ويني خوښيږي


زه ژاړمه زهير يم


اختر دی خوشحالي ده زه په سرو سترګو ژړيږم


په مخ مې رود روان دی


د کور کلي کوڅې مې راياديږي نه صبريږم


زړګی مې پسې وران دی


د تن غوښې مې ورځ په ورځ توييږي او رنځيږم


په برخه مې خزان دی


د لوی وطن ليلا زما په سره اور کې سوځيږي


خپه يمه دلګير يم


ناست يم په يورپ کې سرودونه لور په لور دي


ترې خوند اخيستی نه شم


مغزو کې مې خپل خلک او ولسونه سر په شور دي


يو هم هيروی نه شم


په ما باندې د خپلې خاورې ډير پورونه پور دي


خو هيچ کولی نه شم


نارې وهم له درده درد مې هيڅ نه اراميږي


زه تل سر په شوګير يم


ملک هغه ملک وي چې ولسونو وي ټاکلی


د کور کلي خدمت کړي


نه دا چې استعمار وي په چلونو ګومارلی


پلرونه خجالت کړي


مشرهغه مشر وي چې قام کې وي ښاغلی


خدمت په صداقت کړي


پيسو باندې چې خرڅ شي پښتون کله حسابيږي


پرې پوه لکه وزير يم


دودونه مو خرڅيږي د يو څو کسو تصميم دي


د نورو نوکران دي


سياسې رشوت په وجه نغری زمونږه نيم دی


په بله لار روان دي


پښتو باندې غږيږو د پښتو وطن تقسيم دی


پردي مو واکداران دي


که خپلو کې يو نه شو غيرتونه مو ورکيږي


په خپل کور کې سوالګیر یم


د قام د پرمختګ او ترقۍ بنسټ تعليم دی


چې وې پخپله ژبه


بلوڅ پښتون چې نه لري دا حق د بل تصميم دی


دښمن دی بې ادبه


د يو بابا اولاد مې په کندي کندي تقسيم دی


پښتون پرې پوه کړې ربه


مشران د پښتنو بخپل کاله کې رټل کيږي


په شته جايد اد فقير يم


پښتون چې را زلمی شي کراچۍ ته ځي نوکر شي


دا د چا ګناه ده


يا سود او سلم وکړي او دوبۍ ته ځي نوکر شي


راتنګه پرې دنيا ته


خپل ورور باندې ځان غټ بولي چې بيا کلي له ورشي


دا چا کړې خطا ده


ځوريږي خدمتګار ورباندې ډير ورته کړيږي


هر چاته په تقرير يم 


محمد يوسف خدمتګار مزدور زوی


د زمانې غږ د خلکو غږ


٤


له ټولګې څخه


د ١٣٥٨ ل کال د زمري ٢٨ د ګران هيواد د استقلال د بيرته اخيستلو د اغاز ٨٧ کليزې په وياړ٠