ليمو کې مې اوسيږې  د ګلونه ښايسته يې
 سلګۍ مه شه خوږ ژونددی د مينې پلوشه يې

 مسکا نه دی ځاريږمه تاثير لرې په سترګو
 بڼو نه دې ځاريږم ته زما د زړه ټوټه يې

درلېږم دوعا ګانې به د مينې له فضا نه
د زرو په کاسه کې له شاتو نه خوږه يې

ځلانده ستورې اوسې   شینکي اسمان لمن کې
د خويندو په قطار کې  يوه بله شان ډيوه يې

پښتو به په تا وياړي ای دسولې سندر بولې
 را پورته دې اواز کړه د وخت هسکه شمله يې

رڼا به مې  ړندې شي  ديدن دی تر ما راوړه
زر ګرې ،ګل پرستې غيرت يې، حما سه يې