چې څه دې و کتل خوله پټه کړه ښکالو و نه کړې

چا ته کيسه د خواږه خوب د کشمالو و نه کــــــړې

 د ډيوې نور ته د ښکلا د ښاپېرۍ د څنګـــــــــه

خبرې پام چې لېونيه د کيسو و نه کـــــــــــــــــړې

چې شونډې سپورې سپورې کى دا به عادت وي د ستا

پېښې د سره منګي تر څنګ د مېلمنو و نه کــړې

دا د کيږدۍ خوږې وږمې به هلته چرته وي بيـــا

شوق چې زما ساده لاليه د بنګلو و نه کــــــــړې

روټه به در کړم خو ساتم به دې د زړه په کور کې

کبر زما په شنو سبو او په شوملو و نه کـــــــــړې

اوس مې هغه زلفې ځنځير، په لاس کې واګې دي ستا

نور مې احتياج د رېبارانو، سوېلو و نه کـــــــړې

چې دي کړم خپله د ماښام او مازيګر د منځـــــــه

لاليه شک دې نور په بخت او په تالو(١) و نه کړې

د دې شين سترګو جنتيانو د دوزخ له وېـــــــــــرې

سودا د شنه- زرغون تاريخ د ننګيالو و نه کـــــړې

وړوکى نه يې (ضياء)، زړه يار ته پخپله ور کړه

د خپلې مينې خون د چم ګاونډ په غلو و نه کـړې

 (١) طالعو