د پښين د سيمې اوسېدونكى ځوان شاعر امان الله تابان د تېرې سه شنبې ۲۸ سپتمبر په ماښام ناوخته له كوټې څخه پښين سيمې ته روان و، چي د كچلاغ او پښين تر منځ په يوه ټرافيكي پېښه كې يې خپل ژوند له لاسه وركړ.

ارواښاد تابان نهه دېرش كاله پخوا په ۱۹۷۱م كال د پښين په لوى عليزي كلي كې د ملك عبدالباقي په كورنۍ كې دې نړۍ ته سترګې پرانيستې وې. له تېرو څه دپاسه لسو كلونو راهيسې يې په پښتو كې شاعري كوله، چي يوه ټولګه شعرونه يې لرل او لا تر اوسه چاپ نه دي.

تابان په پښين كې د پښتو ادبي اتحاد په نامه د يوې ادبي ټولنې مشر هم پاته شوى دى. د ارواښاد تابان د شعرونو بېلګې هم لاندې لوستلاى شئ:

مرسته كوي به يو له بل سره جانانه خلك
داسې خو نه ده چي راځي به له اسمانه خلك

داسې خو نه ده چي هر څوك دي قاتلان د مينې
خو بيا هم سته په دې نړۍ كې مهربانه خلك

نه مي دى كړى داسې كار چي باندې ګرم سمه زه
بيا هم له مانه دي ناحقه بدګومانه خلك

…………….

ما د لونګو درمند جوړ كړ بيا پر بټې بيابان
وريځې ګرځي كه باران سو خدايه څه به كوم

كه چېرې پوه نه سو زما په ګونګه ژبه صنم
او مخ يې واړاوه روان سو خدايه څه به كوم