انفجارات خونین و بمبگذاری های که در پاکستان رخ میدهد این ایده را به اثبات میرساند که حمایت از تروریزم در منطقه به نفع هیچ کشوری نیست و این لانه های شرارت و خشونت که در دو سوی مرز افغانستان و پاکستان به وجود آمده باید با عزم و همکاری جدی دو کشور از بین برده شود.

 مردم افغانستان و پاکستان سال هاست که از اقدامات خشونت با گروه های تروریستی رنج می برند و زندگی افراد ساکن در دو سوی مرز همواره از جانب تروریستان تهدید می شود، روند تعلیم و تربیه ، بازسازی ، تجارت و پیشرفت دراین مناطق به کلی به تعطیلی کشانده شده و جوانان و نوجوانان با شیوه های مختلف به مدارس و مراکز آموزش های تروریستی جذب شوند و برای انجام عملیات تخریبی و انتحاری آماده می گردند.
دولت پاکستان که حامی اصلی تروریزم در منطقه بود حالا خودش دچار حملات و انفجارات خونین از سوی این پدیده بدنام قرار گرفته است.

 گسترش ناامنی و انجام عملیات های انتجاری و انتحاری در پاکستان خود این دیدگاه را تاَیید میکند که تروریست ها به هیچ کشور نمی توانند وفادار باقی بمانند حتی برای خود کسانیکه آن هارا بوجود آورده اند ؛ وقتی آن ها از خشونت و خونریزی تغذیه می کنند و از ناامنی نیرو می گیرند در تاریکی و عقب ماندگی زندگی می کنند، در فضای صلح ، ثبات و آرامش ادامه حیات و مبارزه برای آن ها ناممکن خواهد بود.

 دولت پاکستان برای حفظ امنیت و منافع ملی خود ناچار است که یکجا با افغانستان در محور سیاست مبارزه علیه تروریزم هماهنگ و همکار شوند و تنها با همکاری جدی و صادقانه دو کشور است که قدرت مانور گروه های دهشت افگن کاهش پیدا کرده و ضریب امنیت در هر دو کشور بالا می رود. تجربه به اثبات رسانده که سیاست های جداگانه پراگنده غیر استراتیژیک و ناهماهنگ نمی تواند راهکار موَثر و پردستاوردی برای پاکستان و افغانستان باشد و چه بسا این گونه سیاست ها به جای این که دسیسه های دشمنان را خنثی سازد، مانع اجرایی شدن سیاست های هرکدام در مقابله با تروریزم می گردند و این تعارض و ناسازگاری در سیاست ها و برنامه ها تاکنون فرصت هایی طلایی و دست نیافتنی را برای تروریستان فراهم آورده است رویکرد جدید سیاسی و منیتی پاکستان که با آغاز مذاکره با رهبران مخالف سیاسی و جابجایی مقامات سیاسی و استخباراتی رونما گردیده، این امیدواری را در پاکستان تقویت کرده که با ائتلاف روشنفکران و سیاستمداران پاکستان یک عزم ملی در راستای محو نابودی تروریزم شکل گیرد و در سایه آن امنیت سراسری بخصوص در مناطق سرحدی پاکستان و افغانستان تاَمین گردد.

ناآرامی های دره سوات که باعث قتل و آواره گی مردمان ملکی و بیچاره آن منطقه گردیده در واقع بیانگر نگرانی و ترس حلقات هراس افگن از شکل گیری همین ائتلاف می باشد.

بهترین راهکار مبارزه علیه تروریستان این است که مقامات نظامی و استخباراتی در هر دوکشور در مرحله اول زبان و اندیشه تروریستان را درک کنند و میزان انعطاف پذیری شان را به آزمون بگیرند و در مرحله دوم با زبان خودشان با آن ها وارد تعامل و گفتگو شوند، زبانی که با فکر ، اندیشه و اهداف آن ها مطابقت دارد و بهتر از هرچیزی دیگر آن را آسانتر می فهمند.

تحولات سیاسی در پاکستان و بحران امنیتی در افغانستان ایجاب می کند که رهبران و سیاستمداران هر دو کشور همسایه، بدون درنظرداشت برخی ملاحظات دیگر سیاست ها و برنامه های خودرا بر محور سیاست مبارزه با تروریزم و برچیدن لانه های آن در دو سوی مرز تمرکز سازند نه اینکه با بازی های دوگانه و اتخاذ سیاست تسلیم طلبانه نسبت به افراطیون باعث اغفال جامعه جهانی شوند سیاستی که اکنون تمام جهان آنرا درک کرده و به همین منظور امروز پاکستان تحت فشار جهان قرار گرفته است.
بااحترام