کور / شعر / غزل

غزل

 


څوك به ځوړند كړې جلاده چي دار يو سرونه دوه دي


د ستم په جېلخانه كې بازار يو كورونه دوه دي


 


ما وهر سنګ ته نيولى .  سر په مينه دى يارانو


دعوه وكړم په چا باندي پرهار يو لاسونه دوه دي


 


د سينې زخمونه نور مي ستا په ياد سره تازه سو


زما پر برخه لويه خدايه بهار يو ګلونه دوه دي


 


هره سترګه مي د اوښكو قطرې پاشي په ګرېوان كې


زه له چا څه ګيله وكړم سهار يو يادونه دوه دي


 


د فاتل او مقتول فرق دى دلته دواړه دي يو رنګه


زه و كوم ته غاړه كښېږدم سركار يو حكمونه دوه دي


 


دلته اور د بېلتانه دى هلته غم د اشنايي دى


د فكري خوار به څه حال وي دلدار يو اورونه دوه دي


 


سهيلي پښتونخوا