ګرځــــــــــــــــــــم شپه اوورځ په بيابان
لکه هسې ليونې څيرې ګــــــــــــــريوان
شونډي وچي،رنګ مې زيړخزان وهلـــې
ځمکه تنګه رانه ليرې دې اسمــــــــــــان
نوربه نه شم باورې ستـــــــــا په خــــبرو
کـــــه زارې راباندې وکــــــــړې هـــزاران
مـــــــــــــــــــــا لــــه تا نه دوفا تمه کوله
تاوارونه دجفا کـــــــــــــــــــــړلې بيشان
لکه ړوند چــې وې محروم دلوى نعمت نه
يم محروم دنعمتونــــــــــــــــــــــودجهان

مــــــــــــدام وايم مينتوب نه مې توبه ده
عـــاقلان وي دبلانه په (امــــــــــــــــــان)