وطند را!  بهارت باد خرم، گر چه میدانم

که امسال بازسختی های عالم پیش روداری

بهارآرزو

ای بهـار  آزرو تـــو کی فــــــرا خواهی رسـیـد

تا دل ســـرد زمیــــن خانـــه را گـــــرمی دهـی

تا رود پند ک به برگ وغنچه بر لبخند گل

قامـــت مادر وطــن را زیـنت شاهی دهـی

تــا نسیم الفتـــی دمساز راه مــــــا شــــود

تا بشویــد شـبـنـم عشـقی غبــار کـینـه را

تا شود پیدا به دل ها تارعفو و مرحمت

تا بدوزدچاک و درز پیکر چـون شانه را

ای بهار پر ملال یک بــر سِهُ یک صده رفت

کن نفاق ما عـدم ، ســوقی به سوی همرهی

تــا شویم آگـــه ز چــرخ روزگار و وقـت کــم

تا شوداین عمر با قی صرف صلح و با همی

ای بـهــــار آزرو تو کی فـرا خواهی رسـیـد

تــا دل سرد ســـــرای خانـــه را گـــرمی دهـی

تا رود پـنـد ک بـه برگ وغنچه بر لبخند گل

قامـت مــــادر وطــن را زیـنت شــاهی دهـی

ماربورگ ـ جرمنی