جادو ګرې څه دې وکړل
چې دې داسې لیونی کړم
دا په سترګو کې دې څه وو
چې له ځانه دې پردی کړم

جادوګرې څه دې وکړل
چې د چین ماچین پا چاشوم
ښاپیرۍ مې شوې کنیزې
چې ستا سترګو ته ګدا شوم

جادو ګرې څه دې وکړل
 کفرو دین دې له ماواخیست
 ماخودبین چې په کې ځان کوت
هانګین دې له ما واخیست

څه منتر دې په ما وکړ
چې  کتاب نه مې زړه تور شو
ستاد مینې ستوري شمارم
بل حساب نه مې زړه تور شو

څه منتر دې په ما وکړ
تاته دومره در نږ دې شوم
 ستا په روح کې مې ځان ولید
 ستا د نور ذرې ذرې شوم

جادوګرې ستا د سترګو
 له پیریانو مې توبه ده
 بسم الله د سپینو زرو
 مې په غاړه کې پرته ده

جادوګرې  څومره ښه یې
 په سندرو دې بلد کړم
 لکه شین طوطي غږیږم
 په شکرو دې بلد كړم

 جادو ګرې څومره ښه یې
تا له مینې نه خبر کړم
 زه ساده د غرو سړی وم
 تا په سمولارو سر کړم 

 ته پوهیږې جادوګرې
 چې ته څومره ښایسته یې
 له غزلو نه رنګینه
 له سندرو نه پسته یې

 ته پوهیږې جادوګرې
 نور له ژونده جدا کیږم
له دې وروسته ستوري شماره
 په آسمان کې پیداکیږم

جادوګرې لاس دې را کړه
چې له دې جهانه و لاړ شو
له شکمنو سترګو پټ شو
د ګومان دنیا نه ولاړ شو

جادو ګرې لاس دې را کړه
 چې د ستورو مېلمانه شو
 له هغه ځایه چې راغلو
 هلته بېرته ور ستانه شو

جادو ګرې لاس دې را کړه
زماله ژونده زړګی تور دی
 یو آرام ځای  ته مې بوځه
دې دنیا کې څومره شور دی

جادو ګرې لاس دې را کړه
 زما ژوند دی ستا په لاس کې
لکه شین غمی د ګوتې
داسې بند دی ستا په لاس کې

جادوګرې  لاس دی ښکلی
د تک سپین سوسن په شانې
رغوی راکړه چې یې ښکل کړم
  دخواږه  وطن په شانې

 جادوګرې جادو و کړه
دا ژوندون را څخه واخله
 یا خو اور په دنیا بل کړه
خپل بیلتون را څخه واخله

جادو ګرې جادو وکړه
 مادې غیږې ته میلمه کړه
  د ژوندون ورکه مانامې
 بیرته روح را ستنه کړه

 جادوګرې زړه مې واخله
 په بدل کې ښکلا را کړه
 ها چې زه ورپسې ګرځم
 هغه ورکه مانا را کړه

جادو ګرې څومره ښه یې
لاس دې زما په  سترګو کیښود
 اوس جنت په سترګو وینم
دوزخي جهان مې پریښود

وږی- ۲- ۱۳۸۲