د جنت په پار

پرېږده چې هېلمند مې تر هامون د سيستان ورسي
زمول ريښه مې زيم ته د تبجن رېګيستان ورسي

پرې چې د پېړيو دا نګوښلې قافله زما
تش خو يوه ګرد ته د مختللي کاروان ورسي

لارې شي دشپې سمندري غلو له پلو پاکې بيا
سيند ته د سپېدو  مې جلوهلی ارمان ورسي

نن سبا د دې پرغزي ځمکې سوې ساندې به
بياهم تر پيلغوږي شين څادري اسمان ورسي

تا د خپل جنت په پارکړ درست جهان دښمن راته
لاس به مې اخېر ستا د بادار تر ګرېوان ورسي

بيا به د احمد د بري برم تر ګنګ جمن پورې،
سوبې د محمود تر زنده رود اصفهان ورسي!

لندن، 20-7- 08

---