سرور د خانو د ميرمني پوښتنې ته ورغی چې دا ډير مهال  ناروغه وه او د خبرو په ترڅ کې يې   خانو ته ورته وويل:

ياره خانو! اجملي دا دوې مياشتي مخکې ښار ته تللی وو هلته ښه ډانکټر جوړ شوی راغی ، وايي د کوم ډانکټري کورس يې ويلي دی، لروين(دوربين) پر غاړه ، غټه توره بسته په لاس کې غټوويني سترګې يې ( غټي کټه بيني) پر سترګو،نازک سپين کفن يې اغوستی او عجب لاس يې دي په يوه  اوونۍ کې ناروغ هاخوا يا دېخوا کوي .

ما خپله خواښې وروستله، هغې ته يې داسې درمل و رکړه او ورته يې پر هيز هم  ورکړ چې د درمل خوړولوپه وخت کې پام چې چونګښه په ياد نه کړي  هغې هم لکه چې چونګښه په ياد کړې  وه او هاخوا يې کړه .

دا داوس په پکو ډانکټرانو چه جوړه نه ده  که ښه وی خپل پک سرونه دي جوړ کړي !

خانو چې په چورت کې تللی وو او له ځانه سره يې تکراروله :په يوه اوونۍ کې دي خوا يا هغه خوا

سرور و رته وويل:

څه درواغ خو نه درته وايم ويې ازمايه اوبيا يې د راز په ټوګه ترې وپوشتل:

-رښتيا د کاله شاوخوا مو چونګښې شته؟

خانو په خوشالۍ ورته وويل :

هو ډيري دي !

سرور په ټينګار ورته وويل:

که زما مني ژر يې وروله!!