د مينې په بازار کې وړيا زړونه خرڅېدل

ليدل مې عاشقان په اوښکو وينو ژړېدل 

د سترګو او غوږو سره ګلرخ ړانده کاڼه وه

آهونه د مين ېې نه ليدل نه اورېدل 

زړګيه هاغه ټپ خو دې لا هغه ورځ ناسور شو

اشنا چې له غروره ورته يوځل نه کتل 

پدې عصر کې مينه محبت وايي و دې ته

د غم په سمندر کې بې ګودره ګډېدل 

که غواړې په بستر کې په بېغمه زړه خوبونه

راځه زړګيه پرېږده نور د يار په کوڅه تلل 

بلبله فرياد مه کړه راځه مينه وایی دې ته

پتنګ غوندې په چپه خوله په شمعه سوځېدل 

په غشو د مژګانو دې اشنا نور هم زخمي کړ

ټپونه خو مې زړه دا ستا په سترګو رغول 

په غبرګو سترګو ړوند واي ياره دا سزا مې ښه وه

خوبونه د وصال مې په رڼو سترګو ليدل 

ناصحه نصيحت دې راته هسې افسانه ده

د مينې ليوني او د تهمت نه وېرېدل 

د عشق په مدرسه کې مې دا يو سبق زده کړی

ژړا ځان سره پټه د دنيا سره خندل 

شعرونه او غزلې د ف – ث تشه بانه وه

دنيا ته ېې د زړه سوي داغونه ورښودل 

22.12.2000