جوړ د بنګو کڼډولی وای — يو روحباب وای يو منګی وای
 د لغمان په شکور اباد کی —- يو ښايسته ما ز يګری وای
 ورته ناست وای په ديره کی — د چنار تر سيوری لاندی
 کليوال درنه چار پير وای— هر افغان درته زړګی وای
 مه قالينی وای مه کوچ وای — اوار کړی مو نيمسی وای
 په ګدر کی شور ماشور وای— وای د پيغلو قطارونه
 چی په لپو يي ډکولای — هری پيغلی خپل منګی وای
 ښه موسم وای پسرلی وای — د لونګو يو پټی وای
 چی شپيلی يي غږولای — هلته خوا کی مو شپونکی وای
 المر ورورو ولويدلای — سور شفق وای ماښامی وای
 بيا دبام په کټ کی خوب وای– يخ شمال نری نری وای
 د حفيظ مليار زړګېه — اوس نو ژاړه په هجران کی
 پاده وان په خپل وطن وای — له وطنه سپيلنی وای