څوك به ځوړند كړې جلاده چي دار يو سرونه دوه دي

د ستم په جېلخانه كې بازار يو كورونه دوه دي

ما وهر سنګ ته نيولى .  سر په مينه دى يارانو

دعوه وكړم په چا باندي پرهار يو لاسونه دوه دي

د سينې زخمونه نور مي ستا په ياد سره تازه سو

زما پر برخه لويه خدايه بهار يو ګلونه دوه دي

هره سترګه مي د اوښكو قطرې پاشي په ګرېوان كې

زه له چا څه ګيله وكړم سهار يو يادونه دوه دي

د فاتل او مقتول فرق دى دلته دواړه دي يو رنګه

زه و كوم ته غاړه كښېږدم سركار يو حكمونه دوه دي

دلته اور د بېلتانه دى هلته غم د اشنايي دى

د فكري خوار به څه حال وي دلدار يو اورونه دوه دي

سهيلي پښتونخوا