ژاړي قلم وايي قلم ته حيران يم زه و دې ستم ته زه بازاري سوم په پيسو سوم ارزښت مي کم په سرو ټکو سوم د پتنګانو شمعه نه يم په تاريکۍ کي ډېوه نه يم منبع د علم پوهي نه يم جام زه د حق د کوهي نه يم سوم زه اوزار د ظالمانو […]

وږی کارغه يو په هوا ؤ له زياتي وږي په ژړا ؤ   خو بیا سو ځير(۱) مرغه دا تور کړکۍ وه خلاصه د يو کور   کوټه خالي وه انسان نه ؤ ورته زيات وخت ځير دا کارغه ؤ   د کوټي منځ کي پروت يو ميز ؤ ورته نظر د کارغه تېز ؤ […]

د وینو اختر، خدایه څو به لا تېرېږي د کابل اختر په وینو هم به خپل اختر ته ژاړو هم د بل اختر په وینو   له آمو تر ارغسانه د پاتا کمبلي ژاړي په هلمند کي اور بلېږي د زابل اختر په وینو   ځوانیمرګي جنازې دي ککرۍ دي چي لا رغړي له نیکریزو […]

سمیع الدین افغاني

در پېژنم يو عجب کلی غريب پکښي اوسيږي عجب خلک حريب۱* ټول دي تورزن او تُريالي دي هغوی فکر کوي چي ننګيالي دي هغوی د تُرياليو او تورزنو په غوږ څه ښه لګيږي د غزاؤ جګ ږوږ پلار يې غازي نيکه غازي لري دوی ور تر نيکه هم په غازي لمانځي دوی د دوی په […]

له کوره ليري په يو ښار کي يو کليوال ؤ بوخت په کار کي د خنځيرانو په فارمو کي په سپينو ورځو تورو شپو کي کار يې بس دا ؤ چي جمع کړي چټل مواد او بيا چپه کړي زياتره وخت به يې موندلی مردار حيوان وروست پړسېدلی بيا به يې هغه کشولی له فارمه […]

حسه پنځه دي د انسان احساسوي په ځان جهان حس يو د سترګو بينايي ده حس د ړنا او تاریکي ده ليدل په سترګو باندي کيږي مور پلار دوستان په ليدل کيږي د انسان بل حس اورېدل دي په غوږو ږغ احساسېدل دي و اورېدو ته دي غوږونه ښايسته خبري ښه ږغونه بويول بل حس […]

حاجي ګل ماد اکا پښېمانه له اوږد سفره ؤ ستومانه  کړوپه يې ملا ږيره يې اوږده امسا په لاس کې ې لړزېده سو د خوريي کره مېلمه  غواړم ول چای او تشلمه د کور ماشوم سو په ژړا  آواز يې جګ سو د غوغا  ګل ماد ويل چي ولي ژاړي؟  ورکړئ هر څه چي هغه […]

ليري له ښاره ؤ يو کلی ډېر خوشبخته ورځ يې لېدلې نه وه هيڅکله هم سخته دلته مېشته ول ښاپېران ښايسته خوش رنګه له ميني ډک ژوند يې کاوه دوی څنګ تر څنګه په دغه کلي کي به هره ورځ ښادي وه سر و کال جوړه به خوښي او خوشالي وه دلته به هره ورځ […]