کور / شعر / د حافظ د شعر پښتو ژباړنه

د حافظ د شعر پښتو ژباړنه

وکیلي جام دى خوښونــكى، باد ګل تازه کونــكى
 مى د چنګو په ږغ مه خوره محتسب دى رسيدونكى

 په لستــوڼي كـښـې كړه ډكه پيــاله پټـــــه
 دصراحي سترګي په رنګ ٬ دى مهال ويني تـويونكى

كه صراحي او سيـــــال دي درســي په لاس
 په پــوهـــه ئې چيښه، زمان دى پـــسات جـوړونكى

په اوښكودليـمو ئي مينځم خرقــي له شراب
راغلى موسم د پرهيز، دى هم دوران پـرهيـز كونكى

 غـښتلى برلاسه اسمان دى ويني تویه ونــكى
 بڅركى يې واكمن تركسرا، هم د پرويزتاج جوړونكى

مه غــــواړه له كــرغـېړن دورانه خوښي
 د دغه صاف سر زوړند٬ دی هرتوكى درد رسونكى

 په خواږه شعر دي پارس او عراق ونيوله حـافـظه

 راسه چې وار د بغداد او وخت د تبريز رسېدونكى

   د حافظ غزل

اګر چه باده فرح بخش و باد گل بيزست
 ببانگ چنـگ مخور مي كه محتسب تيزست
در آستــــــين مــــرقــع پيــاله پنهان كن
كه همچو چشم صــراحي زمانه خونريزست

صــــراحي و حـــريفي گرت بچنگ افتد
 بعــقل نـــوش كـــه ايـــــام فـــتنه انگيزست

بآب ديده بشــــوييم خـــرقــــها از مـــي
 كــه مــوســم ورع و روزگــــــار پرهيزست

سپهر بر شده پر ويزني است خون افشان
 كــه ريزه اش سر كسري و تـــاج پرويزست

مجوي عيش خوش از دور واژگون سپهــر
كه صاف اين سر خم جمــــله دردي آميزست

 عراق و پارس گرفتي به شعر خوش حافظ

 بيا كه نوبــــت بغــداد و وقت تبريزسـت