کور / شعر / غزلونه

غزلونه

غزل


مسكـى وه خــــنديـــــدلـــــه گــــل غـــــوټـــــى


بهـــــاروغــــــوړيـــــدلـــــه گـــــــل غـــــــوټـــــى


يـــوه شيـــــبه خنــــــدايـــــې بهــــــانـــــه كـــــړه


بيـــانـــــه قــــراريــــــدلــــــه گــــــل غــــــوټـــــى


چې څوورځې ژوندون به يې خـوشحال وي


پـــه دې نــــه پــــوهيــــدلــــه گـــــل غــــوټـــــى


دلـــمروړانـــگــــې پــــرې راغـــلې نـــــابـــــبره


ورو ورو راسپـــــړيــــــدلــــــه گـــــل غـوټـــــى


بــورادگـــــلبـــڼ مـخـــــې تــــــه نـــڅــــــاكـــــړه


په ســروشنـــډومسيــــدلــــه گــــل غــــوټــــى


لـــه د ې نيمــــگــــړې ژونـــــــده خـــــبرنــــه وه


چې په حسن نازيــــدلـــــه گـــــل غــــوټــــــــى


خپـل له عمــــره نــــــاخـــــــبره وه نــــــادانـــــــه


گلستــان كــــې اوســــيدلــــه گـــل غـــوټــــى


لــــه ســــره يــــــې وزرې خـــــــلاصـــــولــــــــې


لـه شــــانــــه رژيــــــدلــــــه گــــــل غــــــوټــــــى


چې لـه مـــرگـــه خــــبرنــــه شــــي گلبـــــدنـــــه


رحيـــمي لامستــــولــــه گــــــل غـــــوټــــــــــى


۱۳۸۷-۸-۲۰


 


غزل


سـترګـوخمـــاروســـره يـــاره راتـــه راغـــلـــلي


بيادشنوبنــګړوســره يـــاره راتـــه راغـــلــــلي


 


وديوشتـم زه دزړه په سـرګلـه زخمـي دي كړم


ډكوتفنـــګـــچوســـره يــــاره راتــــه راغــلـــلي


ټوله شپه مي ويښه ستايادونوسره تيره كړه


سختـوشوګـــيروســره يـــاره راتـــه راغــلـــلي


غم سره اشنا نه وم ژوندبـه ووخوشحال زمـا


وه يي خوړم غمـوسـره يـــاره راتـــه راغلــــلي


 


وخت ته اجازه نـه وه زه رحيــمي پــاتي شــوم


تــه چـــي لــه چــړوســره يـــاره راتـــه راغـلـــلي


۱۳۸۷-۸-۱۱


غزل


مينه مي وژني اوزړګـۍ مـي وژنـي


جانـان صيـاددې ليـونـې مـي وژنـي


 


لكه قصاب غوندي چـاړه راواخلي


ګودرمي وژني اومنـګې مــي وژني


زمــــادټــــولــى مينـــي واك ورســـره


جانان ته بـددې اوبــدې مــي وژنــي


توره په لاس ورتـه ګـواښـونه كـــوي


لكه دګل غوندي زلـمې مـي وژنـــي


زه يـي لـه ويـري ښكــلولــې نــه شـــم


لكه ماشوم غوندي  لالې مي وژنـي


خپلوتـــه غــاړه لــه چــــاړه ســـره وړم


خفه پدي يم چي پــردۍ مــي وژنـــي


 


رحيمـي تــاتــه يــــي واضـــح وايمـــه


دغه تـورمخـۍ پنجـابۍ مـي وژنــي


۱۳۸۷-۹-۲۰


 


 


غزل


دافغــانـــي غـــروراتــــلـــه پيـــــغــــلـــه


نن بياكابل تـه نــوي رنـــګ وركـــوي


 


پـــه خـــړوخــــاورودوطــــن مستـــانــه


دي تــوروڅـڼوتــه بـــياڅـــنډوركـــوي


پـه مــخ يـــي پــاشــي دسنځـــلوګــلان


هــــره دره دمينـــي خــــونــــدوركـــوي


هغه غوټى چي وه په مړوكي حساب


دوي نوي ساه اونـوۍ ژونـدوركــوي


لكه دناوي شاه هرڅوك يي ستــايـي


زلموته غــاړه كــي لــونـــګ وركــوي


 


درحيمي سره چي خوله په خوله شي


نشه په شـونـډوكــي دبنـګ وركــوي


۱۳۸۷-۷-۱۰